Anna Piotrowna (ur. 20 grudnia 1757, zm. 16 marca 1759) – wielka księżna, córka naturalna księżnej Katarzyny Aleksiejewny i posła saskiego Stanisława Augusta Poniatowskiego (późniejszego króla Polski).

Narodziny Anny Piotrowny były owocem romansu księżnej z dyplomatą polskim w służbie saskiej. Poniatowski przybył do Petersburga w 1755, dzięki staraniom Familii, jako prywatny sekretarz brytyjskiego ambasadora, Charlesa Hanbury Williamsa, którego poznał wcześniej w Berlinie. W czerwcu 1755 został przedstawiony przez ambasadora Sophie Friederike Auguste księżnej von Anhalt-Zerbst, przyszłej cesarzowej Rosji Katarzynie II, zaś w grudniu tego samego roku nawiązał z nią niebezpieczny romans. Williams, chcąc ochronić swego sekretarza, odesłał go w sierpniu 1756 do Polski, skąd miał wrócić do Petersburga chroniony immunitetem dyplomatycznym jako reprezentant Saksonii. W końcu 1756 rzeczywiście został posłem saskim w Petersburgu, gdzie kontynuował romans z przyszłą carycą, którego owocem była ich córka Anna Piotrowna. Została ona formalnie uznana za córkę przez następcę tronu, pomimo że zarówno on, jak i cały dwór powątpiewał w jego ojcostwo.

Przy chrzcie 28 grudnia 1757 roku i mianowaniu na wielką księżną została odznaczona Orderem Świętej Katarzyny 1 stopnia.