Antoni Ignacy Tadeusz Kępiński (ur. 16 listopada 1918 w Dolinie, zm. 8 czerwca 1972 w Krakowie) – polski psychiatra. Był lekarzem, naukowcem, humanistą i filozofem.

Jest znany miedzy innymi jako twórca koncepcji metabolizmu energetyczno-informacyjnego i psychiatrii aksjologicznej.

Życiorys

Urodził się w Dolinie koło Stanisławowa, edukację odbył w Gimnazjum Nowodworskiego w Krakowie, które ukończył w 1936 roku. Rozpoczął studia medyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim, które przerwała wojna.

Jako ochotnik uczestniczył w kampanii wrześniowej, a następnie został internowany na Węgrzech, skąd uciekł, przedostając się do Francji. Po przeprawie przez Pireneje do Hiszpanii został zatrzymany przez władze hiszpańskie i uwięziony w obozie koncentracyjnym Miranda de Ebro. Po uwolnieniu udał się do Anglii, gdzie przez krótki czas wchodził w skład Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie.

Ostatecznie w latach 1944-1945 skończył studia medyczne w Edynburgu i uzyskał dyplom w 1946 roku. Wkrótce wrócił do kraju. Swoje losy związał z kliniką psychiatrii Collegium Medicum UJ. Na krótko przed śmiercią w 1972 roku został mianowany profesorem tej katedry. Jego uczniem jest Zdzisław Jan Ryn, który jest jednym z najwytrwalszych kustoszów jego spuścizny.

Antoni Kępiński brał udział w programie leczenia osób więzionych w obozie koncentracyjnym w Oświęcimiu.

Został pochowany na Cmentarzu Salwatorskim w Krakowie.

Publikacje

Napisał ponad 140 książek. Najbardziej znane:

• Lęk
• Melancholia
• Podstawowe zagadnienia współczesnej psychiatrii
• Poznanie chorego
• Psychopatie
• Psychopatologia nerwic
• Refleksje oświęcimskie
• Rytm życia
• Schizofrenia
• Z psychopatologii życia seksualnego