Berenice Abbott (ur. 17 lipca 1898 w Springfield, zm. 9 grudnia 1991 w Monson) – amerykańska fotografka.

Po studiach dziennikarskich na Ohio State University w 1918 zajęła się rzeźbą i do 1921 była uczennicą Antoine'a Bourdelle'a oraz Constantina Brâncuşiego. W 1923 współpracowała z Man Rayem – była jego asystentką i studiowała fotografię. W 1926 otworzyła w Paryżu fotograficzne studio portretowe. Stała się znana dzięki licznym portretom artystów (takich jak James Joyce, Jean Cocteau, Djuna Barnes, Marie Laurencin). W 1929 wróciła do Stanów Zjednoczonych, gdzie podjęła pracę reporterki. Oprócz fotografii portretowej zajęła się szczegółową dokumentacją fotograficzną Nowego Jorku. Zainspirowana fotografiami dawnego Paryża Eugène'a Atgeta (który był jej odkryciem), dokumentowała narastające zmiany w zabudowie Nowego Jorku, który w latach 30. XX wieku ulegał radykalnej przebudowie. Żeby przybliżyć szerszej publiczności spuściznę Atgeta (zm. 1927), zakupiła jego prace, w 1968 odsprzedane Museum of Modern Art. W latach 1934–1958 wykładała fotografię w New School for Scial Research w Nowym Jorku.