Czesław Ryll-Nardzewski (ur. 7 października 1926 w Wilnie, zm. 18 września 2015 we Wrocławiu) – polski matematyk, profesor nauk matematycznych, wykładowca akademicki Politechniki Wrocławskiej, a wcześniej Uniwersytetu Wrocławskiego, członek rzeczywisty Polskiej Akademii Nauk i członek czynny Polskiej Akademii Umiejętności.

Urodził się w Wilnie. Studia magisterskie ukończył na Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie w 1948. W 1949 rozpoczął pracę na Uniwersytecie Wrocławskim i jednocześnie w Instytucie Matematycznym PAN. Już po sześciu latach, w 1954 uzyskał tytuł profesora. W latach 1964–1966 pełnił funkcję dziekana Wydziału Matematyki, Fizyki i Chemii Uniwersytetu Wrocławskiego. W 1967 został członkiem korespondentem PAN, a w 1973 członkiem rzeczywistym Akademii. Od 1970 związał się z Politechniką Wrocławską, przenosząc się ostatecznie do Instytutu Matematycznego tej uczelni w 1976, gdzie przez pewien okres pełnił funkcję dyrektora. Był członkiem Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów oraz członkiem Komitetu Nauk Matematycznych PAN.

Był studentem Hugona Steinhausa - polskiego matematyka należącego do tak zwanej lwowskiej szkoły matematycznej. Głównymi polami jego badań są teoria miary, analiza funkcjonalna, teoria mnogości i teoria prawdopodobieństwa. Jedno z twierdzeń o punkcie stałym nosi jego nazwisko – twierdzenie Rylla-Nardzewskiego o punkcie stałym.

Wielokrotnie nagradzany i odznaczany. Za wybitne osiągnięcia naukowe otrzymał między innymi medal im. Stefana Banacha oraz nagrodę im. Stefana Mazurkiewicza. W 1966 roku otrzymał nagrodę państwową II. stopnia. W 1968 odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski a w 1975 Medalem Komisji Edukacji Narodowej