Dobrica Ćosić (Serbska Cyrylica: Добрица Ћосић) (ur. 29 grudnia 1921 w Velika Drenova, Królestwo SHS, zm. 18 maja 2014) – pisarz i polityk jugosłowiański i serbski. Pierwszy prezydent Federalnej Republiki Jugosławii w latach od 1992 do 1993.

Dobrica Ćosić urodził się w 1921 roku we wsi Velika Drenova (centralna Serbia, ówcześnie Królestwo SHS). W 1939 roku zapisał się do Komunistycznej Organizacji Młodzieżowej. Gdy na terenie Jugosławii w 1941 roku rozpoczęła się II wojna światowa Dobrica Ćosić dołączył do komunistów. Po wyzwoleniu kraju w 1944 roku pozostał aktywnym politykiem. W 1950 roku odwiedził obóz koncentracyjny gdzie reżim Josipa Broza Tity przetrzymywał przeciwników politycznych. W 1961 roku uczestniczył w podróży z Josipem Brozem, po ośmiu neutralnych krajach afrykańskich.

Do 1960 roku Dobrica Ćosić współpracował z Josipem Brozem. W 1963 roku przekonał się że ludność serbska jest narażona na niebezpieczeństwo. W maju 1968 roku wygłosił sławne przemówienie na Czternastym plenum Komitetu Centralnego Serbskiej ligi komunistów, w której potępił ówczesną politykę w kraju. Martwił się że rząd przyzna większość niezależność dla Kosowa i Wojwodiny. W 1989 roku poparł przywództwo Slobodana Miloševicia.

Gdy w 1992 roku rozpadła się Socjalistyczna Federalna Republika Jugosławii, na miejsce dwóch republik (Serbii i Czarnogóry), powstało nowe państwo Federalna Republika Jugosławii. Dobrica Ćosić został wybrany jej prezydentem. Funkcje tą sprawował do 1993. Jego tymczasowym następcą został Miloš Radulović, natomiast drugim prezydentem Zoran Lilić.