Kpt. piech. Edward LEWANDOWSKI s. Adama i Walerii z Malinowskich, ur. 21 II 1893 w Warszawie. Ukończył 6 klas gimnazjum. Uczestnik strajku szkolnego 1905. Członek Drużyny Skautingowej im. Romualda Traugutta. W I wojnie w armii rosyjskiej. W 1917 członek Związku Wojskowych Polaków, zorganizował dwie polskie komp. W 3 Dywizji Strzelców Polskich – wstąpił do I Korpusu Polskiego. Po jego demobilizacji od 7 XI 1918 w WP w sztabie Dywizji Litewsko-Białoruskiej. W marcu 1919 brał udział w obronie Lwowa, od czerwca tegoż roku w sztabie VI Armii. Walczył na frontach wołyńskim, podolskim i południowym. Po wojnie w sztabie 20, potem 18 DP. W l. 1928–1931 d-ca komp. baonu manewrowego i Dywizyjnego Kursu Podchorążych. Od 1933 pełnił służbę w KOP na stanowisku kier. ref. statystyki i studiów i tam nadal we wrześniu 1939. Odznaczony Orderem Virtuti Militari V kl. nr 6823, Krzyżem Walecznych, Medalem Niepodległości, Medalem Pamiątkowym za Wojnę 1918-1921, Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości.

L. 051/2 (35), 438.