Evelyn Nesbit (ur. 25 grudnia 1884, zm. 17 stycznia 1967) — modelka i tancerka rewiowa, znana m.in. z powodu zamieszania w zabójstwo jej byłego kochanka, architekta Stanforda White'a, zamordowanego przez jej pierwszego męża Harry'ego K. Thawa.

Florence Evelyn Nesbit przyszła na świat w Tarentum (Pensylwania, USA) 25 grudnia 1884 roku. Rodzina wyprowadziła się, kiedy ojciec Evelyn, prawnik Winfield Scott Nesbit zmarł w 1893, pozostawiając spore długi. Przez lata jej matka, brat i ona żyli na skraju ubóstwa. Uroda dorastającej dziewczyny zwróciła uwagę lokalnych artystów, co zapewniło jej zajęcie modelki. W 1901 roku, kiedy Evelyn miała 16 lat, przeniosła się z matką do skromnego pokoiku na 22. ulicy Nowego Jorku. Matka Evelyn, nie mogąc znaleźć pracy, zgodziła się, by dziewczyna powróciła do kariery modelki. Mając list rekomendacyjny od pewnego artysty z Filadelfii, młoda modelka została wkrótce współpracownicą wielu artystów, m.in. Fredericka S. Churcha, Herberta Morgana, Gertrude Käsebier, Carla Blennera i fotografa Rudolfa Eickemeyera Jr. Z czasem stała się jedną z najbardziej pożądanych modelek w Nowym Jorku. Rzeźbiarz George Grey Barnard wykorzystał jej wizerunek w słynnym studium Innocence, znajdującym się obecnie w Metropolitan Museum of Art. Charles Dana Gibson, jeden z najbardziej popularnych wówczas artystów, uwiecznił profil Evelyn z włosami ułożonymi na kształt znaku zapytania na swoim słynnym rysunku tuszem pt. "The Eternal Question". Popularność fotografii sprawiła, że na pozowaniu do zdjęć Evelyn mogła zarobić wystarczająco dużo, by utrzymać rodzinę i siebie. Jedno z jej zdjęć opublikowanych w którymś z amerykańskich magazynów zainspirowało kanadyjską pisarkę Lucy Maud Montgomery, która wyglądem Evelyn obdarzyła swoją bohaterkę Anię Shirley.

Uroda Evelyn Nesbit przysparzała jej popularności wśród mężczyzn. Jednym z jej kochanków był 47-letni wówczas architekt Stanford White. Słynął on ze swoich podbojów wśród dużo młodszej od niego płci pięknej, a jego garsoniera na Madison Square Garden miała jakoby być wyposażona w huśtawkę obitą czerwonym aksamitem oraz niezliczoną ilość luster, w których White mógł przyglądać się swoim młodocianym kochankom. W tej właśnie garsonierze, w czasie jednej z sesji fotograficznych, do której Evelyn pozowała White'owi, architekt miał pozbawić modelkę dziewictwa. Wiele lat później Evelyn Nesbit twierdziła, że Stanford White był jedyną prawdziwą miłością jej życia.

Kiedy White porzucił Evelyn dla młodszej, Evelyn zaczęła spoglądać przychylnie na zaloty Johna Barrymore'a. Mimo zachęty ze strony swojej matki, nie przyjęła jednak oświadczyn młodego i posażnego Barrymore'a. Kiedy okazało się, że jest z nim w ciąży, postanowiła ją usunąć. Wkrótce poznała swojego przyszłego męża Harry'ego Kendalla Thawa. Harry Kendall Thaw (1871–1947) był synem bogatego przemysłowca. Mimo uzależnienia od narkotyków, sadystycznych zachowań i skłonności do awantur (zawsze nosił przy sobie pistolet), zdobył sympatię modelki. W czasie podróży do Paryża Evelyn przyjęła oświadczyny Thawa. Pobrali się w 4 kwietnia 1905 roku.

Harry Kendall Thaw nie ukrywał swojej zazdrości o pierwszego kochanka żony, Stanforda White'a. 25 czerwca 1906 roku Evelyn i Thaw spotkali White'a na musicalu w jednym z teatrów rewiowych na Madison Square Garden. W czasie piosenki "I Could Love A Million Girls" Thaw strzelił trzy razy w twarz Stanforda White'a. Został oskarżony o morderstwo. Pierwszy proces utknął w martwym punkcie. W czasie drugiego procesu Evelyn zeznawała na korzyść swego męża, twierdząc, że White próbował ją zgwałcić. Jej teściowa obiecała jej w zamian rozwód i sporą kwotę pieniędzy. Eksmodelka otrzymała jedynie rozwód. Thaw udawał przed sądem chwilowo niepoczytalnego i został umieszczony z szpitalu dla psychicznie chorych. W 1913 uciekł stamtąd do Kanady. W 1915 uwolniono go od zarzutów.

W następnych latach Evelyn Nesbit próbowała swoich sił jako aktorka w filmie niemym, tancerka, artystka i szefowa kawiarni. Jej życie naznaczone było próbami samobójczymi, nadużywaniem alkoholu i narkotyków. W 1910 przyszedł na świat jej syn Russell William Thaw. W 1916 wyszła za mąż za tancerza Jacka Clifforda, który porzucił ją dwa lata później. Oficjalnie rozwód nastąpił w 1933 roku. Evelyn Nesbit w późniejszym czasie wyzwoliła się z nałogu alkoholowego i uzależnienia od morfiny. Uczyła ceramiki, była też konsultantką w filmie "The Girl in the Red Velvet Swing", który opowiadał o trójkącie kochanków, bazując na historii Nesbit, White'a i Thawa. Zmarła 17 stycznia 1967 roku w domu spokojnej starości w Santa Monica. Historia Evelyn Nesbit i zabójstwa Stanforda White'a jest jednym z wątków książki E.L. Doctorowa Ragtime, na podstawie której powstały film i musical pod tym samym tytułem.