Helen Adams Keller (ur. 27 czerwca 1880 w Tuscumbii, Alabama, zm. 1 czerwca 1968 w Westport, Connecticut) – amerykańska głuchoniewidoma pisarka, pedagog i działaczka społeczna.

W wieku 19 miesięcy przeszła chorobę, która pozbawiła ją wzroku, słuchu i częściowo możności mówienia. Kiedy miała 6 lat, jej rodzice poprosili o konsultację Aleksandra Grahama Bella. Ten skontaktował ich z Anną Mansfield Sullivan (później A.M. Macy), która zaczęła kształcić Helen.

Pod opieką Sullivan Helen robiła ogromne postępy. Nauczyła się alfabetu Braille'a i studiowała w Horace Mann School for the Deaf (w Bostonie). Uzyskała bakalaureat i zdobyła znajomość kilku języków. Prowadziła działalność naukową i społeczną.

Poświęciła życie innym osobom upośledzonym. Napisała wiele książek, z których najsławniejsza to The Story of My Life (1902), wydana po polsku w 1904 r. pt. Historia mego życia.

Keller angażowała się w wiele inicjatyw społeczno-politycznych. Była członkinią amerykańskiej Partii Socjalistycznej i związku zawodowego Industrial Workers of the World. Działała na rzecz równouprawnienia kobiet.

Sztuka Williama Gibsona oparta na życiu Keller i Sullivan zdobyła Nagrodę Tony (1960), została też sfilmowana (po raz pierwszy w 1962 r. – Cudotwórczyni).

***