Ignacy Czuma (ur. 22 października 1891 w Niepołomicach, zm. 18 kwietnia 1963 w Lublinie) – polityk i prawnik.

W 1922 uzyskał doktorat z prawa na Uniwersytecie Jagiellońskim, a dwa lata później habilitację. Został później profesorem prawa i skarbowości.

W latach 1926–1928 był dziekanem Wydziału Prawa i Nauk Społeczno-Ekonomicznych KUL, a w latach 1938–1939 prorektorem.

Wybrany został na posła na Sejm II RP w 1930 z listy BBWR (jako przedstawiciel Stronnictwa Katolicko-Ludowego). Był jednym z autorów konstytucji kwietniowej.

W listopadzie 1939 uwięziony przez Niemców na Zamku Lubelskim. Uwolniony za haracz w 1940, uciekł do Niepołomic, gdzie prowadził tajne nauczanie.

W 1949 otrzymał tytuł szambelana papieskiego od Piusa XII.

Więziony przez władze PRL w latach 1950–1953 za związki z organizacją Wolność i Niezawisłość.

• Równowaga Budżetu Na tle prawa budżetowego różnych państw, Nakładem Uniwersytetu Lubelskiego (1924)
• Absolutyzm ustrojowy, Lublin : Druk. Państwowa w Lublinie (1934)
• Odpowiedzialność prezydenta, Warszawa : [b.w.], (1932)
• Ustrojowe podstawy skarbowości na tle konstytucji kwietniowej, Lublin : Tow. Nauk. KUL (1937)
• Polityka ludnościowa III Rzeszy, Lublin : Tow. Nauk. KUL (1939)
• Moralny koszt współczesnej wojny, Lublin : Towarzystwo Naukowe Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, (1946)

Życie prywatne

Był bratem generała brygady WP Waleriana Czumy, oraz ojcem Jerzego (1918-2004), Huberta (ur. 1930), Łukasza (1935-2012), Andrzeja (ur. 1938) i Benedykta (ur. 1941).