Ilse Aichinger

Dodaj nowe zdjęcie!
Data urodzenia:
01.11.1921
Data śmierci:
11.11.2016
Długość życia:
95
Days since birth:
37405
Years since birth:
102
Dni od śmierci:
2695
Lata od śmierci:
7
Kategorie:
pisarz, poeta
Narodowość:
 austriacka, żydowska
Cmentarz:
Określ cmentarz

Ilse Aichinger (ur. 1 listopada 1921 w Wiedniu, zm. 11 listopada 2016 tamże) – austriacka poetka i pisarka.

Była jedną z córek-bliźniaczek lekarki żydowskiego pochodzenia oraz nauczyciela, pochodzącego z Górnej Austrii. Po rozpadzie małżeństwa rodziców, córki pozostały z matką. Po Anschlussie Austrii i dojściu nazistów do władzy, na podstawie ustaw norymberskich Ilse Aichinger została uznana za „mieszańca (mischlinga) I stopnia”, a jej matka za Żydówkę czystej krwi. W lipcu 1939 roku siostra-bliźniaczka Ilse, Helga wyjechała z jednym z ostatnich Kindertransportów do Londynu. Wybuch wojny nie pozwolił pozostałym członkom rodziny na dołączenie do niej. Babka Ilse oraz młodsze rodzeństwo jej matki zostali deportowani do Mińska i zamordowani w obozie zagłady w Małym Trościeńcu. Status mieszańca pozwolił Ilse, a także jej matce (jako osobie „pozostającej z nią we wspólnym gospodarstwie domowym”) na pozostanie w Wiedniu, jednak nie mogła podjąć studiów oraz została objęta nakazem pracy.

Po zakończeniu wojny Ilse Aichinger rozpoczęła studia medyczne, jednak przerwała je po pięciu semestrach, aby skoncentrować się na ukończeniu swojej powieści Większa nadzieja, w sposób symboliczny nawiązującej do jej przeżyć podczas wojny. Jej debiutem literackim był opublikowany w 1945 roku esej Das vierte Tor, w którym po raz pierwszy w literaturze austriackiej została poruszona tematyka obozów koncentracyjnych. W roku 1949 podjęła pracę redaktora literackiego w wydawnictwie S. Fischer Verlag, potem była asystentką Inge Aicher-Scholl, która zakładała Szkołę Wzornictwa w Ulm (Hochschule für Gestaltung Ulm).

W 1951 roku Hans Werner Richter zaprosił ją na zebranie Grupy 47. Opublikowane w 1952 roku opowiadanie Lustrzana historia otrzymało nagrodę literacką przyznawaną przez członków grupy. W 1953 roku wyszła za mąż za innego członka Grupy 47, Güntera Eicha. Mieli dwoje dzieci: Clemensa (1954–1998) i Miriam (ur. 1957).

W późniejszym okresie Ilse Aichinger tworzyła krótkie formy poetyckie i prozatorskie, w tym surrealistyczne sceny i dialogi zebrane w tomie Zu keiner Stunde, a także słuchowiska radiowe.

Wybrana twórczość

  • 1945: Das vierte Tor, opowiadanie
  • 1948: Wielka nadzieja (Die größere Hoffnung), powieść
  • 1949: Lustrzane odbicie, opowiadanie (publikacja 1953 w tomie Der Gefesselte)
  • 1953: Der Gefesselte, zbiór opowiadań (pierwotnie wydany 1952 pod tytułem Rede unter dem Galgen)
  • 1953: Knöpfe słuchowisko radiowe
  • 1957: Zu keiner Stunde. Szenen und Dialoge zbiór krótkich form
  • 1963: Wo ich wohne, opowiadanie
  • 1965: Eliza, Eliza, opowiadania
  • 1969: Auckland, słuchowisko
  • 1970: Nachricht vom Tag, opowiadania
  • 1976: Schlechte Wörter, opowiadania
  • 1978: Podarowana rada (Verschenkter Rat), zbiór wierszy, przekład na język polski Ryszard Wojnakowski, 2002, ISBN 839136934X
  • 1978: Meine Sprache und ich, opowiadania
  • 1996: Kleist, Moos, Fasane, opowiadania
  • 2001: Film und Verhängnis. Blitzlichter auf ein Leben, autobiografia
  • 2005: Niewiarygodne podróże (Unglaubwürdige Reisen), przekład na język polski Emilia Bielicka, 2007, ISBN 9788307031354
  • 2006: Subtexte, esej

Polski wybór twórczości Aichinger: Mój zielony osioł. Opowiadania, wiersze, słuchowiska w redakcji i w opracowaniu Jacka S. Burasa (2013).

 

Źródło informacji: wikipedia.org

Brak miejsc

    loading...

        Nie występują żadne powiązania

        Nie określono wydarzenia

        Dodaj słowa kluczowe