Jakub Kubicki (ur. 1758 w Warszawie, zm. 13 czerwca 1833 w Wilkowie) – polski architekt, przedstawiciel klasycyzmu, uczeń Domenico Merliniego.

Urodzony w 1758 w warszawskiej rodzinie mieszczańskiej Jakub Kubicki ukończył kolegium jezuickie, jednocześnie pobierając nauki u Dominika Merliniego. W 1777 zatrudnił go architekt Szymon Bogumił Zug przy budowie zboru ewangelicko-augsburskiego w Warszawie. W 1783 wyjechał na studia do Włoch jako stypendysta króla Stanisława Augusta Poniatowskiego (wraz z bratem), skąd wrócił w roku 1786. Po powrocie pracował w zawodzie architekta.

Około roku 1783 ożenił się, miał troje dzieci: Helenę (ur. 1784), Józefę (1787–1812), Izabelę (urodzona 1791).

W 1791 w uznaniu zasług został nobilitowany i otrzymał herb Kolumna Skrzydlata. Ponieważ posiadanie majątku ziemskiego było symbolem przynależności do stanu szlacheckiego, prawdopodobnie z tego powodu przez wiele lat dzierżawił dobra Wilków, w obwodzie czerskim. Możliwie, że chodziło po prostu o pomnożenie majątku, bowiem Kubicki dużo czasu poświęcał na prowadzenie gospodarki. Wieś tę w roku 1832 zakupił, za sumę 200 000 złp. W czasie insurekcji kościuszkowskiej był sędzią Sądu Kryminalnego Księstwa Mazowieckiego.

Po upadku Królestwa Polskiego został urzędnikiem na stanowisku Naczelnego Intendenta Budowli Korony. Jakub Kubicki należał też do loży masońskiej Świątynia Izis, której był honorowym członkiem w latach 1811-1812. Był członkiem loży Jutrzenka Wschodząca w 1818

Zmarł 13 czerwca 1833 roku w Wilkowie.

Odznaczenia i wyróżnienia

Odznaczony Orderem Świętego Stanisława II klasy z nadania Aleksandra I Romanowa.

Jedna z ulic w Warszawie na obszarze Wilanowa Wysokiego nosi imię Jakuba Kubickiego.

Działalność architektoniczna

Był autorem licznych pałaców. Jako architekt warszawski od 1807 stał się pośrednikiem między czystym klasycyzmem XVIII wieku i empirem. Dzieła Kubickiego są charakterystyczne ze względu na typowe dla jego projektów elementy: portyk kolumnowy i ryzalit ogrodowy. Reprezentował dojrzałą fazę klasycyzmu z wpływami palladianizmu i jest on autorem typowego polskiego dworu-pałacu.

Oprócz takich projektów jak pałace w Bejscach, Białaczowie, Młochowie, Nadzowie, Pławowicach, Radziejowicach, Sowińcu, Sterdyni i w Witkowicach części Ropczyc jest autorem wielu obiektów w Warszawie, jak również poza stolicą: kościoły w Mokobodach i Radziejowicach, a także ratusz w Łęczycy oraz Fabryka Broni w Kozienicach.

Ważniejsze dzieła

• Pałac Badenich w Bejscach z 1802
• Pałac w Pławowicach z 1804–1805
• Przebudowa budynku Jezuitów na liceum Krzemienieckie (1805)
• Kościół pw. św. Klemensa i zajazd w Nadarzynie (1806)
• Warszawskie rogatki miejskie (1816-1818): Mokotowskie, Grochowskie, Marymonckie, Wolskie, Jerozolimskie, Golędzinowskie, Powązkowskie i Belwederskie
• Kaplica Prawosławna św. Trójcy w Warszawie na Podwalu (po 1818)
• plac Zamkowy w Warszawie (1818–1821)
• Arkady Kubickiego na Zamku Królewskim w Warszawie (1819–21)
• Niezrealizowany projekt Świątyni Opatrzności Bożej w Warszawie
• Kościół w Mokobodach (przypuszczalnie jego większa wersja była prezentowana jako projekt Świątyni Opatrzności Bożej)
• Brama egipska zamku w Tarnopolu
• Pałac w Białaczowie (ok. 1797)
• przebudowa zameczku w zespole pałacowo-parkowym w Radziejowicach
• Ratusz w Płocku (1827)
• Płockie Rogatki Miejskie (1816–1818, 1825): Warszawskie, Dobrzyńskie i Płońskie.
• Pałac w Ładyhach
• Pałac w Samczykach – projektant dekoracji sufitu w okrągłym salonie
• Bramy triumfalne na placu Trzech Krzyży w Warszawie (1809, 1815)

• Belweder w Warszawie (przebudowa 1818–22)
• Świątynia Sybilli (ok. 1820)
• Maneż w obrębie Belwederu (1823–24)
• Stajnia Kubickiego (1825-1826)
• Nowa Kordegarda (1830).

• Świątynia Egipska w Łazienkach Królewskich w Warszawie (1819–1822)
• Koszary Kantonistów (Dom Inwalidów) w Łazienkach Królewskich w Warszawie (1826–29)
• Kompleks pałacowy w Folwarku Sielce w Warszawie; dawniej część Łazienek Królewskich (około 1820 roku, lub wcześniej)