Jan Celek (ur. 20 maja 1932 w Słocinie koło Rzeszowa, zm. 7 września 2007 w Warszawie) – polski generał brygady w stanie spoczynku i doktor nauk humanistycznych.

Absolwent Wydziału Historycznego Uniwersytetu Warszawskiego oraz Oficerskiej Szkoły Politycznej. Większość ponad 40-letniej służby wojskowej pełnił w dęblińskiej uczelni lotniczej (1952-1979), na stanowiskach - od wykładowcy do kierownika cyklu przedmiotowego i zastępcy komendanta Wyższej Oficerskiej Szkoły Lotniczej w Dęblinie (1975-1979). W latach 1979-1982 był szefem katedry w Wojskowej Akademii Politycznej, a od 1982 do 1987 - zastępcą dowódcy Wojsk Lotniczych w Poznaniu. Zawodową służbę wojskową zakończył w roku 1990 na stanowisku zastępcy komendanta Akademii Sztabu Generalnego WP w Rembertowie (poprzedniczki Akademii Obrony Narodowej).

W pracy naukowej, dydaktyczno-wychowawczej i publicystycznej zajmował się z pasją historią lotnictwa i szkolnictwa lotniczego oraz publicystyką wojskowo-polityczną i wychowania wojskowego. Głównym jednak przedmiotem jego zainteresowania zarówno w sensie naukowym, jak też popularyzatorskim - jest szkoła dęblińska i wojenne losy jej wychowanków. Temu też poświęcona jest bogata publicystyka, obejmująca trzy monografie i ponad 250 artykułów opublikowanych w czasopismach lotniczych, wydawnictwach okolicznościowych i prasie.

Był członkiem Stowarzyszenia Seniorów Lotnictwa Wojskowego RP. Utrzymywał żywe kontakty z dęblińską uczelnią lotniczą, a w 75-lecie jej powstania został powołany do Honorowego Komitetu Naukowego konferencji poświęconej dziejom tej "Szkoły Orląt".