Jan Chrystian Kamsetzer (ur. 1753 w Dreźnie, zm. 25 listopada 1795 w Warszawie) – polski architekt i dekorator wnętrz, czołowy przedstawiciel klasycyzmu w Polsce.

Był synem piekarza, studiował w drezdeńskiej Akademii Sztuk Pięknych. Od 1773 w Warszawie, przebywał na dworze Stanisława Augusta Poniatowskiego i pracował m.in. wraz z Dominikiem Merlinim przy przebudowie Zamku Królewskiego w latach 1779–1785, Pałacu w Łazienkach w latach 1793–1795 oraz pałacu w Rogalinie. Podróżował do Grecji, Turcji, Włoch, Francji i Anglii.

W 1790 został nobilitowany. W powstaniu kościuszkowskim dowodził kompanią w randze kapitana.

Został pochowany na cmentarzu ewangelicko-augsburskim w Warszawie.

Wybrane prace

• Pałac w Pawłowicach (1788–1789),
• Pałac Raczyńskich w Warszawie (1786),
• Pałac Tyszkiewiczów w Warszawie (1786–1792)
• kościół w Petrykozach (1791, na prośbę Stanisława Małachowskiego).
• Sarkofag króla Jana III Sobieskiego w krypcie św Leonarda w katedrze na Wawelu w Krakowie
• Kościół w Radzyminie (przebudowany)
• oficyny Pałacu Czapskich od strony Krakowskiego Przedmieścia w Warszawie (ok. 1786)

Jest również projektantem wielu dworów.