Jan Maksymilian Moszczyński (ur. 23 maja 1869, zm. 2 grudnia 1932 we Lwowie) – polski prawnik, urzędnik pocztowy, minister poczt i telegrafów.

Absolwent Wydziału Prawa Uniwersytetu Lwowskiego (1890). Następnie do 1918 pracował w Dyrekcji Poczt i Telegrafów we Lwowie jako praktykant, urzędnik administracyjny, a od 2 września 1914 radca pocztowy VI rangi.

Po odzyskaniu niepodległości przeszedł do pracy w Ministerstwie Poczt i Telegrafów, 11 marca 1919 mianowany na naczelnika Wydziału Organizacyjnego. Od 1919 pracował w Ministerstwie Poczt i Telegrafów w randze radcy ministerialnego. 24 stycznia 1919 kierownik Ministerstwa Spraw Wojskowych, płk Jan Wroczyński mianował go szefem Centralnego Zarządu Poczt Polowych przy Ministerstwie Poczt i Telegrafów w Warszawie. W listopadzie 1919 oddelegowany do Poznania, gdzie objął stanowisko szefa Departamentu Pocztowego w Ministerstwie b. Dzielnicy Pruskiej, 5 marca 1921 mianowany dyrektorem Departamentu Pocztowego w Ministerstwie Poczt i Telegrafów.

Od 31 lipca 1922 do 26 maja 1923 był kierownikiem ministerstwa w rządach Juliana Nowaka i rządzie Władysława Sikorskiego. Od 28 maja 1923 do 14 grudnia 1923 był ministrem tegoż resortu w rządzie Wincentego Witosa, 5 grudnia 1923 resort został zlikwidowany, a jego struktura podporządkowana Ministerstwu Przemysłu i Handlu jako Generalna Dyrekcja Poczt i Telegrafów. 29 stycznia 1924 Jan Moszczeński mianowany na dyrektora generalnego poczt i telegrafów, funkcję sprawował do 12 maja 1926. Po przewrocie majowym przeniesiony na emeryturę.

Pochowany na Cmentarzu Łyczakowskim.