Jānis Stradiņš (ur. 10 grudnia 1933 w Rydze) – łotewski chemik i historyk nauki.

Jest synem znanego łotewskiego urologa Paulsa Stradiņša. Studiował na Wydziale Chemii Uniwersytetu Łotwy, ukończył studia cum laude w 1956 roku. W 1960 roku uzyskał stopień doktora (kandydata nauk) na Moskiewskim Uniwersytecie Państwowym im. M.W. Łomonosowa. Habilitację uzyskał w 1968 roku.

W latach 1957-1961 był zatrudniony na stanowisku badawczym w Łotewskim Instytucie Syntezy Organicznej. Od 1961 do 2006 roku kierował tam Laboratorium Fizycznej Chemii Organicznej. W latach 1972-1976 pracował na stanowisku profesora chemii fizycznej na Uniwersytecie Łotwy. Od 1990 pracował również w Instytucie Historii Łotwy tej uczelni.

W latach 1992-1998 był wiceprezesem, a od 1998 do 2004 prezesem Łotewskiej Akademii Nauk.

Jego zainteresowanie badawcze obejmowały m.in. elektrochemię związków organicznych, a także historię nauki, zwłaszcza chemii, farmacji, medycyny i fizyki w krajach bałtyckich.

Odznaczenia i nagrody

• Order Trzech Gwiazd (1995)
• Legia Honorowa (2001)
• Order Krzyża Ziemi Maryjnej (2004)
• Krzyż Uznania (2008)