Jenő Buzánszky (ur. 4 maja 1925 w Dombóvárze, Węgry, zm. 11 stycznia 2015 w Esztergom) – węgierski piłkarz, obrońca i członek "złotej jedenastki" reprezentacji Węgier w latach 50. XX wieku.

Jedna z największych piłkarskich legend na Węgrzech. Jedyny członek "złotej jedenastki", który nie grał w żadnym z dwóch największych ówcześnie klubów - Honvedzie Budapeszt oraz MTK Hungarii Budapeszt. W lidze rozegrał 274 spotkania, po zakończeniu kariery prowadził jedynie węgierskie zespoły. W 1996 objął funkcję wiceprezydenta Węgierskiej Federacji Piłkarskiej (odpowiednik polskiego PZPN-u).

Kariera reprezentacyjna

W drużynie narodowej Jeno rozegrał 48 spotkań, nie strzelając przy tym ani jednej bramki. Był członkiem Złotej Jedenastki, brał udział także w Igrzyskach Olimpijskich w 1952, które odbyły się w Helsinkach. Węgrzy zdobyli tam złoty medal. Grał również w słynnym meczu z Anglikami na Wembley, w którym to Madziarzy rozgromili Synów Albionu aż 6:3. Razem z kolegami z reprezentacji zdobył również srebrny medal na Mistrzostwach Świata 1954 w Szwajcarii. Węgrzy przystępowali do zawodów jako faworyci, jednak w finałowym meczu zawiedli. W turnieju rozegrał wszystkie 5 spotkań.