Jules Schelvis (ur. 7 stycznia 1921 w Amsterdamie, zm. 3 kwietnia 2016 w Amstelveen) – holenderski Żyd, świadek Holocaustu.

Jules Schelvis został aresztowany przez Niemców w maju 1943 w Amsterdamie i deportowany z rodziną poprzez obóz przejściowy Westerbork do Sobiboru. Z całego transportu liczącego 3000 ludzi wyselekcjonowano tylko 81 mężczyzn i skierowano ich pracy. Reszta została zamordowana w komorze gazowej. Jules Schelvis trafił następnie do obozu w Dorohuczy, a później do KL Auschwitz. Ostatecznie w marcu 1945 został wyzwolony z jednego z podobozów Natzweiler-Struthof.

Swoje przeżycia z Sobiboru, innych obozów koncentracyjnych uzupełnione o zeznania świadków z procesu oprawców z Sobiboru zawarł w swojej wydanej w 1993 w Holandii książce "Vernietigingskamp Sobibor" (Obóz zakłady Sobibór). Jest ona uznawana za jeden z najważniejszych dokumentów i podstawowe źródło wiedzy o tym obozie. W 70. rocznicę powstania w obozie w Sobiborze został odznaczony przez Bronisława Komorowskiego Krzyżem Oficerskim Orderu Zasługi Rzeczypospolitej.