Justin Wilson (ur. 31 lipca 1978 roku w Sheffield, zm 24 sierpnia 2015 w Allentown) – brytyjski kierowca wyścigowy.

Kariera

Justin Wilson rozpoczął ściganie od kartingu w 1987 roku. Na początku lat 90. startował przez kilka lat w Formule Vauxhall w zespole Paul Stewart Racing. Kolejnym krokiem w karierze była Formuła Palmer Audi w roku 1998 w której zdobył mistrzostwo w pierwszym sezonie startów. W 1999 roku rozpoczął starty w Formule 3000. W pierwszym sezonie zajął 20. miejsce w klasyfikacji zdobywając 2 punkty. W roku 2000 był już piąty, zdobywając przez cały sezon 16 punktów. W końcu w roku 2001 został mistrzem Formuły 3000, z rekordową przewagą nad drugim zawodnikiem w klasyfikacji (zdobył 71 punktów, drugi w klasyfikacji Mark Webber zdobył 39).

Pomimo tego sukcesu, nie udało mu się od razu awansować do Formuły 1, przeszkodą był jego bardzo wysoki wzrost jak na kierowcę wyścigowego – 192 cm. Tak więc rok 2002 spędził ścigając się w World Series by Nissan i zajmując w końcowej klasyfikacji czwarte miejsce. Testował też w tym roku dla zespołu Minardi.

Na sezon 2003 zespół Minardi przygotował z myślą o Wilsonie nieco większy bolid i podpisał z nim kontrakt. Wyniki zespołu nie były zbyt dobre jednak Wilson pokazał się z dobrej strony, nie ustępując umiejętnościami doświadczonemu Josowi Verstappenowi. Na ostatnie pięć wyścigów sezonu przeszedł do zespołu Jaguara, zmieniając tam Antônio Pizzonię. W Grand Prix Stanów Zjednoczonych zajął ósme miejsce co dało mu jego pierwszy i jedyny punkt w Formule 1.

Wilson nie utrzymał miejsca w Jaguarze na kolejny sezon Formuły 1, ponieważ Ford (właściciel zespołu) ograniczył nakłady finansowe i zespół szukał kierowcy który "przyprowadzi" sponsora (ostatecznie wybór padł na Christiana Kliena). W tej sytuacji Wilson przeniósł się do serii Champ Car i w sezonie 2004 wystartował w barwach zespołu Conquest Racing.

Rok 2004 zakończył na 11. miejscu w klasyfikacji i na następny sezon przeniósł się do zespołu RuSPORT w którego barwach odniósł pierwsze zwycięstwo (podczas wyścigu w Toronto). W klasyfikacji sezonu 2005 zajął trzecie miejsce, a w następnym roku był już drugi. W sezonie 2007 zespół RuSPORT połączył się z innym zespołem startującym w serii Champ Car – Rocketsports Racing. Nowy zespół przyjął nazwę RSPORTS, a Wilson w jego barwach zdobył kolejny tytuł wicemistrzowski.

Pod koniec stycznia 2008 roku zespół Newman/Haas/Lanigan Racing ogłosił podpisanie kontraktu z Wilsonem na starty w nowym sezonie Champ Car. Jednak miesiąc później seria Champ Car połączyła się z konkurencyjną Indy Racing League i zespół od nowego sezonu wystartował w połączonej serii określanej jako IndyCar Series. Pierwszy sezon nie był łatwy dla Wilsona, jednak udało mu się raz zdobyć pole position oraz dwukrotnie stanąć na podium, w tym raz na najwyższym stopniu – w Detroit, natomiast w klasyfikacji końcowej sezonu zajął 11. miejsce.

Nie przedłużono z nim kontraktu na sezon 2009 i w tej sytuacji wystartował w barwach zespołu Dale Coyne Racing. Dla swojego nowego zespołu odniósł historyczne pierwsze zwycięstwo w startach w IndyCar. Cały sezon natomiast ukończył na bardzo przyzwoitym jak na możliwości zespołu dziewiątym miejscu.

W sezonie 2010 przeszedł do zespołu Dreyer & Reinbold Racing i zajął 11. miejsce w klasyfikacji nie wygrywając żadnego wyścigu w sezonie. W 2011 kontynuował starty w tym zespole. Jednak podczas treningów przed wyścigiem na torze Mid-Ohio wypadł z trasy i uszkodził sobie jeden z kręgów kręgosłupa, co wykluczyło go ze startów do końca sezonu.

W sezonie 2012 powrócił do zespołu Dale Coyne Racing i odniósł swoje pierwsze zwycięstwo na torze owalnym.