Kazimierz Aleksander Sabbat (ur. 27 lutego 1913 w Bielinach Kapitulnych, zm. 19 lipca 1989 w Londynie) – polski działacz emigracyjny, premier i Prezydent RP na Uchodźstwie.

Urodził się w Bielinach Kapitulnych u stóp Łysej Góry. Był synem Ignacego (organisty) i Franciszki z Wiącków. Uczęszczał do I Państwowego Gimnazjum Męskiego im. Stanisława Konarskiego w Mielcu. W 1939 ukończył prawo na Uniwersytecie Warszawskim. Był harcerzem w II RP oraz na emigracji. Po krótkiej służbie w marynarce wojennej został skierowany do służby w brygadzie gen. Stanisława Maczka, z którą dotarł do Wielkiej Brytanii. Został ranny podczas służby. Pod koniec wojny pracował jako referent ds. młodzieży przy Sztabie Generalnym.

Do rezerwy przeszedł w 1948 i założył własne przedsiębiorstwo wyrobów z plastiku. Społecznie pracował w harcerstwie i Stowarzyszeniu Polskich Kombatantów. Kierował odcinkiem skarbu w Egzekutywie Zjednoczenia Narodowego. Od 1967 był prezesem tego organu. Był premierem rządu RP na uchodźstwie w latach 1976–1986. Następnie objął urząd Prezydenta RP na Uchodźstwie (zajmował go w latach 1986–1989), stając się, z racji urzędu, z dniem 8 kwietnia 1986 r. kawalerem Orderu Orła Białego i Krzyża Wielkiego Orderu Odrodzenia Polski. Usiłował jednoczyć polityczne ośrodki na emigracji.

Zmarł na zawał serca w Londynie 19 lipca 1989 – w dniu wyboru przez Sejm kontraktowy w Warszawie generała Wojciecha Jaruzelskiego na stanowisko prezydenta Polski. Jego następcą został Ryszard Kaczorowski – dotychczasowy minister ds. krajowych w gabinecie prof. Edwarda Szczepanika. Stało się to na mocy dekretu o sukcesji prezydenckiej przed zawarciem pokoju. Grób prezydenta znajduje się na cmentarzu Gunnersbury w Londynie.

Życie prywatne

W 1949 ożenił się z Anną Sulikówną, córką generała Nikodema Sulik-Sarnowskiego. Mieli trzy córki i syna.