Konrad Krzyżanowski (ur. 15 lutego 1872 w Krzemieńczuku na Naddnieprzańskiej Ukrainie, zm. 25 maja 1922 w Warszawie) – polski malarz, pedagog.

Wychowywał się w Kijowie i tam rozpoczął studia malarstwa w Szkole Rysunkowej Nikołaja Muraszki. Następnie studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Petersburgu. Nie mogąc znieść tamtejszego systemu nauczania wdał się w konflikt z rektorem po czym został wydalony z uczelni. W 1897 wyjechał do Monachium studiować w prywatnej szkole malarstwa Szymona Hollosy'ego. W 1900 osiadł w Warszawie, gdzie założył (wraz z Kazimierzem Stabrowskim) prywatną szkołę malarską, którą prowadził przez cztery lata. W latach 1904–1909 wykładał w Szkole Sztuk Pięknych. Następnie przebywał w Paryżu i Londynie.

Ożenił się na początku XX wieku z malarką Michaliną Piotruszewską pochodzącą z rodziny ziemiańskiej z Wołynia.

Po wybuchu I wojny światowej przebywał na Wołyniu, oraz u krewnych na Polesiu. W latach 1917 – 1918 był profesorem malarstwa w Polskiej Szkole Sztuk Pięknych w Kijowie.

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości reaktywował działalność swej prywatnej szkoły artystycznej w Warszawie. Do grona jego uczniów należeli m.in. Tadeusz Pruszkowski, Edward Butrymowicz, Michał Boruciński, Ludwik Konarzewski, Janusz Podoski, Maria Dunin-Piotrowska (Duninówna), Konrad Srzednicki, Krystyna Wróblewska, Pia Górska. Malował głównie portrety i pejzaże. Wykonywał także ilustracje dla "Chimery".