Konstanty Skirmunt (ur. 30 sierpnia 1866 w majątku Mołodowo koło Kobrynia, zm. 24 lipca 1949 w Wałbrzychu) – polski polityk i dyplomata.

Syn ziemianina Henryka, brat Henryka Skirmunta, brat przyrodni Jadwigi i Marii. Brat stryjeczny Romana Skirmunta, premiera Białoruskiej Republiki Ludowej. Gimnazjum ukończył w Petersburgu, tam też odbył studia prawnicze na uniwersytecie. Potem działał na Grodzieńszczyźnie, Mińszczyźnie i Wileńszczyźnie.

Przed rokiem 1914 członek Rady Państwa Imperium Rosyjskiego. Był członkiem jako hospitant Komitetu Narodowego Polskiego. Był członkiem Centralnego Komitetu Obywatelskiego Królestwa Polskiego w Rosji. W 1916 roku był członkiem Polskiego Towarzystwa Pomocy Ofiarom Wojny. W latach 1917–1918 członek Komitetu Narodowego Polskiego (KNP) w Paryżu. Od 1918 pracował w Ministerstwie Spraw Zagranicznych.

Był delegatem i doradcą w sprawie zagadnień odpowiedzialności za wywołanie wojny na konferencji pokojowej w Paryżu w 1919 roku.

W latach 1919–1921 pełnił funkcję posła RP w Rzymie.

Od 11 czerwca 1921 do 6 czerwca 1922 roku był ministrem spraw zagranicznych. W latach 1922–1929 poseł RP w Londynie. Po podniesieniu rangi placówki ambasador RP w Londynie, którą to funkcję pełnił do 1934. Zmarł w Wałbrzychu.

Odznaczenia

• Wielka Wstęga Orderu Odrodzenia Polski (2 maja 1923)
• Złoty Krzyż Zasługi (1932)
• Krzyż Wielki Orderu Wiktorii (1936, Wlk. Brytania).