Friedrich Wilhelm Ludwig IV. Karl von Hessen und bei Rhein (ur. 12 września 1837 w Bessungen, zm. 13 marca 1892 w Darmstadt) – był w latach 1877–1892 wielkim księciem Hesji.

Biografia

Ludwik był najstarszym synem Karola von Hessen-Darmstadt (1809–1877) i księżniczki pruskiej Elżbiety (1815–1885), córki Wilhelma Pruskiego (1783–1851) oraz księżniczki Marii Anny (1785–1846). Ojciec Ludwika był młodszym bratem wielkiego księcia Ludwika III, który nie miał dzieci. Sam mógł zostać następcą Ludwika III, ale zrezygnował z sukcesji na rzecz syna ze względów zdrowotnych.

Wraz z młodszym bratem Henrykiem rozpoczął szkolenie wojskowe w 1854 roku, a w dwa lata później obaj bracia rozpoczęli studia na uniwersytetach w Getyndze i Gießen. Matka obu książąt zadecydowała, iż rozpoczęli oni służbę w armii pruskiej, choć mogli podobnie jak stryj książę Aleksander w armii austro-węgierskiej. W latach 1863–1877 był Ludwik członkiem pierwszej izby stanów Wielkiego Księstwa Hesji. W 1869 towarzyszył księciu Fryderykowi Wilhelmowi w podróży na Bliski Wschód, między innymi w uroczystym otwarciu Kanału Sueskiego. W czasie wojny prusko-austriackiej w 1866 roku był książę Ludwik dowódcą 2 Heskiej Brygady Piechoty. W czasie wojny francusko-pruskiej walczył pod Gravelotte niedaleko Metz oraz pod Orleanem jako dowódca Heskiego regimentu.

Po śmierci wuja wielkiego księcia Ludwika III, książę Ludwik w 1877 roku został kolejnym wielkim księciem jako Ludwik IV. W niecały rok po objęciu tronu zmarła na błonicę wielka księżna Alicja. Za panowania Ludwika IV rząd Wielkiego Księstwa Hesji pod przewodnictwem Julius Rinck von Starcka i Jakoba Fingera prowadził liberalną politykę.

Książęcy styl

Ludwik IV nie posiadał wielkich prerogatyw politycznych. Był całkowicie kontrolowany przez parlament. Jego obowiązki ograniczały się właściwie do funkcji reprezentacyjnych. Swój czas wielki książę poświęcał swojej wielkiej pasji - wojsku. Lubił polowanie i inne proste przyjemności. W przeciwieństwie do żony, osoby aktywnej i wykształconej, prowadził życie niewyszukane, raczej w duchu mieszczańskim niż książęcym.

Małżeństwo i rodzina

Książę Ludwik 1 lipca 1862 r. ożenił się z Alicją Koburg, która otrzymała tytuł księżnej Hesji i Renu. Razem z żoną zamieszkał w rezydencji w Darmstadt. Z tego związku urodziło się siedmioro dzieci:

• Wiktoria (1863–1950), żona Ludwika Battenberga, markiza Milford Haven (1854–1921),
• Elżbieta (1864–1918), jako Elżbieta Fiodorowna żona Sergieja Aleksandorowicza, wielkiego księcia rosyjskiego (1857–1905) – syna cara Aleksandra II,
• Irena (1866–1953), żona Henryka Pruskiego (1862-1929), syna króla Fryderyka III,
• Ernest Ludwik (1868–1937), wielki książę Hesji i Renu,
• Fryderyk (1870–1873),
• Alicja (1872–1918), ostatnia carowa Rosji jako Aleksandra Fiodorowna – żona cara Mikołaja II,
• Maria (1874–1878) – zmarła na dyfteryt.

30 kwietnia 1884 r. wielki książę Ludwik zawarł morganatyczne małżeństwo z Aleksandrą von Hutten-Czapską (1854–1941), córką hrabiego Adama von Hutten-Czapskiego, która po ślubie otrzymała tytuł hrabiny von Romrod. Po kilku latach małżeństwo zostało anulowane.