Ludwik de Laveaux
Ludwik de Laveaux
- Data urodzenia:
- 18.06.1891
- Data śmierci:
- 16.12.1969
- Długość życia:
- 78
- Days since birth:
- 48521
- Years since birth:
- 132
- Dni od śmierci:
- 19850
- Lata od śmierci:
- 54
- Kategorie:
- generał, legionista, uczestnik I wojny światowej, uczestnik II wojny światowej, żołnierz
- Narodowość:
- polska
- Cmentarz:
- Londyn, Cmentarz South Ealing (gb)
Ludwik de Laveaux (ur. 18 czerwca 1891 we Frysztaku, zm. 16 grudnia 1969 w Londynie) – generał brygady Wojska Polskiego.
Młodość i działalność niepodległościowa
Krewny artysty Ludwika de Laveaux, którego Stanisław Wyspiański przedstawił jako Widmo w sztuce Wesele. Maturę zdał w 1911 roku w Krakowie, następnie studiował architekturę na Politechnice Lwowskiej.
Służył w Legionach, w 1 i 4 Pułku Piechoty Legionów. W 1917 roku w Polskiej Organizacji Wojskowej (POW), ps. "Randolf". Wchodził w skład Naczelnej Komendy Obrony Lwowa. Walczył w obronie tego miasta jako Komendant Okręgu Lwowskiego POW i czasowo Komendant Dworca Głównego we Lwowie (3-4 listopada 1918 roku). Współpracownik naczelnego komendanta Czesława Mączyńskiego. Zdobywał Gródek Jagielloński. 17 listopada 1918 roku podpisywał z Ukraińcami wynegocjowane wcześniej zawieszenie broni.
Służba w Wojsku Polskim
Dowodził I batalionem 4 Pułku Piechoty Legionów. Od czerwca do grudnia 1919 roku był słuchaczem I Kursu Wojennej Szkoły Sztabu Generalnego w Warszawie. W czasie wojny z bolszewikami był szefem sztabu 5 Dywizji Piechoty. W latach 1921-1922 był słuchaczem I Kursu Doszkolenia Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie. Po ukończeniu kursu i uzyskaniu "pełnych kwalifikacji do pełnienia służby na stanowiskach Sztabu Generalnego", otrzymał przydział do 1 Dywizji Górskiej na stanowisko szefa sztabu[1]. W grudniu 1926 roku wyznaczony został na stanowisko szefa sztabu Dowództwa Okręgu Korpusu Nr I w Warszawie. W lipcu 1929 roku objął dowództwo 2 Pułku Piechoty Legionów w Sandomierzu. W styczniu 1936 roku mianowany został I dowódcą piechoty dywizyjnej 8 Dywizji Piechoty w Twierdzy Modlin.
W kampanii wrześniowej walczył w Armii Modlin. Przebywał w niewoli niemieckiej w Gross-Born i Dössel. W 1945 roku w 2 KP we Włoszech. W 1966 roku Prezydent RP, August Zaleski awansował go na stopień generała brygady.
Żonaty. Syn i córka przeżyli powstanie warszawskie, w którym walczyli. Po wojnie cała rodzina zamieszkała w Anglii. Został pochowany na Cmentarzu South Ealing w Londynie.
Awanse
- chorąży – 5 maja 1915
- podporucznik – 1 kwietnia 1916
- major – zweryfikowany ze starszeństwem z 1 czerwca 1919
- podpułkownik – 1 grudnia 1924 ze starszeństwem z 15 sierpnia 1924 i 92. lokatą w korpusie oficerów piechoty
- pułkownik – 10 grudnia 1931 ze starszeństwem z 1 stycznia 1932 i 3. lokatą w korpusie oficerów piechoty
- generał brygady – 1966
Ordery, odznaczenia i wyróżnienia
- Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (2 maja 1923)
- Krzyż Niepodległości z Mieczami
- Krzyż Walecznych – czterokrotnie
- Złoty Krzyż Zasługi – dwukrotnie
- Honorowy Obywatel Miasta Sandomierza (1936)
Źródło informacji: wikipedia.org
Brak miejsc
Nie występują żadne powiązania
14.02.1919 | Rozpoczęła się wojna polsko-bolszewicka
Wojna polsko-bolszewicka (wojna polsko-sowiecka, wojna polsko-rosyjska 1919-1921, wojna polsko-radziecka) – wojna pomiędzy odrodzoną Rzeczpospolitą a Rosją Radziecką, dążącą do podboju państw europejskich i przekształcenia ich w republiki radzieckie zgodnie z doktryną i deklarowanymi celami politycznymi („rewolucja z zewnątrz”) rosyjskiej partii bolszewików.
01.09.1939 | Wojska niemieckie napadły o świcie bez wypowiedzenia wojny na Polskę, rozpoczynając kampanię wrześniową a tym samym II wojnę światową
Kampania wrześniowa (inne stosowane nazwy: kampania polska 1939, wojna polska 1939, wojna obronna Polski 1939) – obrona terytorium Polski przed agresją militarną (bez określonego w prawie międzynarodowym wypowiedzenia wojny) wojsk III Rzeszy (Wehrmacht) i ZSRR (Armia Czerwona); pierwszy etap II wojny światowej. Była to pierwsza kampania II wojny światowej, trwająca od 1 września (zbrojna agresja Niemiec) do 6 października 1939, kiedy z chwilą kapitulacji SGO Polesie pod Kockiem zakończyły się walki regularnych oddziałów Wojska Polskiego z agresorami. Naczelnym Wodzem Wojska Polskiego w kampanii był marszałek Edward Rydz-Śmigły, a szefem sztabu gen. bryg. Wacław Stachiewicz. Od 3 września 1939 wojna koalicyjna Polski, Francji i Wielkiej Brytanii przeciw III Rzeszy.