Marija Leontjewna Boczkariowa, ros. Мария Леонтьевна Бочкарёва (ur. w 1889 we wsi Nikolskoje w gubernii nowogrodzkiej, zm. w 1920 w Krasnojarsku) – rosyjska dowódczyni żeńskiego batalionu piechoty, sformowanego dla obrony Rosji w czasie I wojny światowej.

Batalion, powstały 21 czerwca 1917 roku z ochotniczek w Petersburgu (pierwszy apel odbył się tego dnia na placu soboru św. Izaaka), skupiał same kobiety. Został powołany przez Rząd Tymczasowy (29 czerwca powołanie zatwierdziła Rada Wojenna) i otrzymał oficjalną nazwę Pierwszy kobiecy oddział śmierci Mariji Boczkariowej (stosowano krótką nazwę Kobiecy Batalion Śmierci).

W skład dowództwa batalionu wchodziła oprócz Mariji Boczkariowej także adiutant – Marija Skrydłowa (córka admirała); batalion był w 1917 wizytowany przez gorącą orędowniczkę udziału kobiet w wojnie Emmeline Pankhurst.

Jeden z oddziałów Boczkariowej brał udział w obronie Rządu Tymczasowego przed szturmem bolszewików na Pałac Zimowy w Petersburgu w czasie Rewolucji Październikowej.

Prawdopodobnie została rozstrzelana przez bolszewików 16 maja 1920, w Krasnojarsku, z rozkazu Iwana Paunowskiego. Inną wersję podaje biograf Boczkariowej S. Drokow, twierdząc, że z Krasnojarska wywiózł ją do Harbinu jej późniejszy mąż Izaak Lewin.