Otto Carius (ur. 27 maja 1922 w Zweibrücken w Niemczech, zm. 24 stycznia 2015 w Herschweiler-Pettersheim) − niemiecki oficer w stopniu porucznika, jeden z dowódców w czasie II wojny światowej, wsławiony zniszczeniem 150 czołgów. Odznaczony Krzyżem Rycerskim Krzyża Żelaznego z Liśćmi Dębu.

II wojna światowa

Otto próbował dostać się do wojska, jednak jego obie wcześniejsze próby zakończyły się stwierdzeniem "niezdolny do służby w chwili obecnej, niedowaga!". Jednak w maju 1940, Otto ostatecznie trafił do 104 zapasowego batalionu piechoty w Poznaniu. Po przejściu szkolenia z walk pancernych, na ochotnika przeszedł do Korpusu Pancernego. Trafił do 7. Batalionu Rezerwowego Czołgów.

Jego jednostka została włączona do nowo powstałego 21 Pułku Pancernego w 20 Dywizji Pancernej i w czerwcu 1941, wysłana do Prus Wschodnich. To właśnie od Prus Wschodnich rozpoczął swoją drogę wojenną. Pierwszą bitwę pancerną stoczył w czołgu PzKpfw 38(t) w końcu czerwca 1941, podczas operacji Barbarossa. W trakcie trwania jednej z bitew, Carius został ranny od pocisków, które przestrzeliły pancerz jego czołgu.

W 1943 roku Carius został przeniesiony do Panzer-Abteilung 502 (502 Batalion Czołgów Ciężkich). Ta jednostka walczyła pod Leningradem, a następnie w obszarze Narwy w Estonii (Bitwa o Narwę). Latem 1944 roku Carius został poważnie ranny. Po wyleczeniu ran, na początku 1945 roku, mianowano go dowódcą Jagdtigera w 512 Batalionie Ciężkich Dział Pancernych operującym na Zachodzie.

8 marca 1945, bez przeszkolenia, razem z drugą kompanią został skierowany na linię frontu w pobliżu Siegburga. Po czym wziął udział w obronie rzeki Ren, ostatecznie razem ze swoją jednostką poddał się Armii Amerykańskiej 15 kwietnia 1945.

Otto Carius w czasie II wojny światowej zniszczył ponad 150 czołgów. Wraz z Johannesem Bölterem, Ernstem Barkmannem, Kurtem Knispelem iMichaelem Wittmannem jest uważany za jednego z największych czołgistów w historii.

Po wojnie założył aptekę o nazwie Tygrysia Apteka - w Herschweiler-Pettersheim, Nadrenia-Palatynat. Napisał także książkę o własnych doświadczeniach w czasie wojny, zatytułowaną Tygrysy w błocie.

Zmarł 24 stycznia 2015 roku w wieku 92 lat.

Nagrody i osiągnięcia

• Czarna Odznaka za Rany (8 lipca 1941)
• Medal za walkę na froncie wschodnim (20 sierpnia 1941)
• Krzyż Żelazny
  • II klasy (15 września 1942)
  • I klasy (23 listopada 1943)
• Srebrna Odznaka za Rany (15 grudnia 1943)
• Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego z Liśćmi Dębu
  • Krzyż Rycerski(4 maja 1944)
  • Liście Dębu (27 lipca 1944)
• Srebrna Odznaka za Walki Pancerne (1 września 1944)
• Złota Odznaka za Rany (11 września 1944)

Literatura

• Hart, Stephen A (2007). Sherman Firefly vs Tiger: Normandy 1944. Osprey Publishing. ISBN 1-84603-150-8.
• Tygrysy w błocie (2010).