Starsza część cmentarza powstała prawdopodobnie w II poł. XIX w. i zapełniła się jeszcze przed końcem I wojny światowej. W 1921r. podjęto decyzję o wykupie sąsiadującej z nim od południa działki z przeznaczeniem na dalsze pochówki. W nowej części cmentarza, ogrodzonej płotem z drutu kolczastego i żywopłotami bukowymi, wydzielono cztery rodzaje kwater: szeregowe, wyborowe, ogrodowe i parkowe, różniących się między sobą wielkością stawianych nań nagrobków. Przy głównym wejściu wzniesiono budynek przeznaczony m.in. dla zarządcy nekropolii ("Verwalt. Angest.”), którym został Adolf Klee, oraz ogrodnika cmentarnego ("Friedhofsgärtn.”) – Roberta Sponholza.

W 1937 r. we wschodniej części cmentarza wzniesiono neogotycką kaplicę cmentarną. Wewnątrz zainstalowano organy pochodzące z fabryki znanej szczecińskiej rodziny organmistrzów Grünebergów. Pierwotnie przeznaczone były one dla kaplicy na cmentarzu w Dąbiu przy ul. Goleniowskiej, jednakże z powodu zbyt wygórowanej ceny nie dokonano ich zakupu. W zamian we wspomnianym obiekcie umieszczono jedynie fisharmonię.

Po II wojnie światowej kaplicę usunięto niemieckie nagrobki, grzebiąc tu Polaków. W miejscu rozebranej kaplicy również ulokowano polskie groby. Obecnie na cmentarzu zmarli dochowywani są do grobów rodzinnych lub w wolnych miejscach, gdyż nie ma możliwości jego rozszerzenia.

We wschodniej części cmentarza zgromadzono kilkanaście znalezionych poniemieckich płyt nagrobnych.

Źródło: http://encyklopedia.szczecin.pl