Stanisław Wisłocki (ur. 7 lipca 1921 w Rzeszowie, zm. 31 maja 1998 w Warszawie) – polski kompozytor, dyrygent i pianista. Autor utworów orkiestrowych, kameralnych i fortepianowych.

Studia muzyczne rozpoczął u Seweryna Barbaga we Lwowie, kontynuował w Timișoarze i w Bukareszcie u George Simonisa i Emila Michaila. W latach 1942 - 1945 pozostawał pod artystyczną opieką George'a Enescu. W Rumunii rozpoczął też swoją karierę artystyczną, występując jako pianista i dyrygent.

Po powrocie do Polski w 1945 założył w Warszawie orkiestrę kameralną Towarzystwa Krzewienia Polskiej Muzyki Ludowej. Dwa lata później zorganizował Orkiestrę Symfoniczną Filharmonii Poznańskiej, której był dyrektorem artystycznym i pierwszym dyrygentem przez 11 lat. Dyrygent Filharmonii Warszawskiej (1961 - 1967), dyrektor i kierownik artystyczny Wielkiej Orkiestry Symfonicznej Polskiego Radia i Telewizji w Katowicach (1978 - 1982). W latach 1988-1990 – członek Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa.

Koncertował w Europie, Stanach Zjednoczonych, Kanadzie, krajach Ameryki Południowej i Japonii. W 1948 rozpoczął działalność pedagogiczną, w 1951 objął klasę dyrygentury w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Poznaniu, w 1955 został profesorem Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Warszawie − od 1958 jako kierownik Katedry Dyrygentury. Wśród jego uczniów byli m.in.: Tomasz Bugaj, Zbigniew Graca, Jacek Kaspszyk, Szymon Kawalla, Ryszard Dudek, Wojciech Michniewski, Andrzej Straszyński, Ruben Silva, Tadeusz Wojciechowski, Henryk Wojnarowski, Krzysztof Kusiel-Moroz i Sławomir Adam Wróblewski.

Współzałożyciel i pierwszy przewodniczący Rady Fundacji Kultury Polskiej. Prowadził orkiestrę podczas nagrań do kilkudziesięciu polskich filmów, np. Młodość Chopina, Ogniomistrz Kaleń, Spóźnieni przechodnie, Pasażerka, Potop.

Laureat wielu prestiżowych nagród, m.in. otrzymał Grand Prix du Disque Akademii Charlesa Crossa w Paryżu za II Koncert fortepianowy Sergiusza Rachmaninowa ze Światosławem Richterem i Orkiestrą Filharmonii Narodowej, Nagrody Ministra Kultury i Sztuki, Nagrodę Związku Kompozytorów Polskich oraz liczne odznaczenia polskie i zagraniczne.

W 1954 roku w 10 rocznicę Polski Ludowej odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.

Ważniejsze kompozycje

• Na rozstajach, poemat symfoniczny (1942)
• Sonata na skrzypce i fortepian (1942)
• Sonata na tematy Scarlattiego na fortepian (1942)
• dwie suity fortepianowe (1943)
• Kwartet fortepianowy (1943)
• Symfonia nr 1 (1944)
• cztery poematy na tenor solo i orkiestrę kameralną (1944)
• Taniec zbónicki na orkiestrę kameralną (1945)
• Uwertura na orkiestrę kameralną (1945)
• Nokturn na orkiestrę (1947)
• Koncert fortepianowy (1949)
• Symfonia o tańcu na orkiestrę (1951)
• Ballada symfoniczna na orkiestrę (1952)