Stanisława Gierek z domu Jędrusik (ur. 10 lutego 1918 w Sosnowcu, zm. 14 kwietnia 2007 w Cieszynie). Od 10 kwietnia 1937 roku była żoną Edwarda Gierka (późniejszego I sekretarza KC PZPR), z którym miała trzech synów: Adama (ur. 1938), Zygmunta (1940-1940?) i Jerzego (ur. 1942).

Edward Gierek był jednym z pierwszych przywódców bloku państw komunistycznych, który był fotografowany nie tylko jako polityk, lecz także prywatnie. W związku z tym jego żona wyrosła w oczach opinii publicznej na "pierwszą damę". Według Jerzego Eislera „była to nie tylko «pierwsza dama» w peerelowskiej Polsce, lecz i w całym bloku państw komunistycznych”. Pracę magisterską obroniła na Wydziale Historii Uniwersytetu Śląskiego.

W czasie kiedy jej mąż był pierwszym sekretarzem partii istniało bardzo wiele plotek o Stanisławie Gierek, mówiono o jej rzekomych wizytach w Paryżu po zakupy czy też do fryzjera.

Kiedy w 1980 po fali podwyżek w Polsce wybuchły strajki, a ówczesny I Sekretarz KC PZPR Edward Gierek miał być jakoby naciskany przez działaczy partyjnych aby wprowadzić między innymi totalną blokadę Gdańska, według Adama Gierka, Stanisława Gierek była jedną z osób namawiających jej męża do prowadzenia negocjacji ze strajkującymi.

Długie lata mieszkała razem z mężem w Katowicach na Brynowie, a przez ostatnie lata życia mieszkała w Ustroniu. Zmarła w Szpitalu Śląskim w Cieszynie.

19 kwietnia 2007 została pochowana na cmentarzu w Sosnowcu.