Walenty Fojkis (ur. w 1895 w Katowicach, zm. w 1950 w Edynburgu) – polski działacz narodowy na Górnym Śląsku.

Urodził się w Katowicach – Wełnowcu. Przed I wojną światową był członkiem Towarzystwa Gimnastycznego "Sokół". Podczas I wojny został wcielony do armii niemieckiej i został ranny pod Lens. Po skierowaniu na leczenie do Wielunia nawiązał kontakt z POW. Od 1919 roku był w szkole podchorążych w Warszawie, skąd przydzielono go do 17 Pułku Piechoty. Od lutego 1920 roku przebywał na urlopie na Górnym Śląsku w celu wzięcia udziału w akcji plebiscytowej. Otrzymał funkcję dowódcy V (bytomsko-tarnogórskiego) okręgu POWGŚl (Polska Organizacja Wojskowa Górnego Śląska), a po reorganizacji w czerwcu 1920 dowódcy VII (pszczyńsko-katowickiego) okręgu POWGŚl.

Był pierwszym, który ruszył ze swoim oddziałem do II powstania śląskiego. Od grudnia 1920 do kwietnia 1921 był komendantem POW Górnego Śląska w powiecie katowickim.

W III powstaniu śląskim był dowódcą 1 pułku katowickiego. Nosił wtedy pseudonim "Stawski".

W latach międzywojennych był naczelnikiem gminy Michałkowice. Był członkiem Chrześcijańskiej Demokracji oraz posłem do Sejmu RP. i Sejmu Śląskiego. Działał też w Związku Powstańców Śląskich. Organizował Ochotnicze Oddziały Powstańcze. Po kampanii 1939 roku pełnił służbę w Polskich Siłach Zbrojnych na Zachodzie. Zmarł w Edynburgu w Wielkiej Brytanii w 1950 roku. Został odznaczony Orderem Virtuti Militari V klasy.

Jego imię nosi plac na rodzinnym Wełnowcu, ulica w Katowicach - Murckach i w innych miastach.