Wilhelm II Wirtemberski (ur. 25 lutego 1848 w Stuttgarcie, zm. 2 października 1921 tamże) – król Wirtembergii, od 1918 głowa rodziny Wirtembergów.

Pochodzenie i wczesne lata

Syn księcia Fryderyka i księżniczki Katarzyny. Jego dziadkami byli książę Paweł Wirtemberski i Charlotta von Sachsen-Hildburghausen oraz król Wirtembergii Wilhelm I Wirtemberski i Paulina Wirtemberska. W okresie studiów w Tybindze i Getyndze, gdzie studiował prawo i finanse, książę Wilhelm należał do korporacji Suevia Tübingen oraz Bremensia Göttingen. Po studiach rozpoczął karierę wojskową. Wstąpił do armii pruskiej. W ostatnim okresie panowania Karola I reprezentował go na wszystkich ważniejszych spotkaniach i uroczystościach.

Rodzina

15 lutego 1877 ożenił się z Marią Waldeck-Pyrmont (1857–1882), córką księcia Jerzego Wiktora Waldeck-Pyrmont i Heleny Nassau. Jej dziadkami byli: książę Jerzy II Waldeck-Pyrmont i Emma von Anhalt-Bernburg-Schaumburg-Hoym oraz książę Wilhelm I Nassau i Paulina Fryderyka Wirtemberska.

Para miała trójkę dzieci:

• Paulinę Olgę (1877–1965), od 1898 żonę Fryderyka, księcia Wied, prababkę Wilhelminy von Wied (ur. 1973) – żony syna obecnego pretendenta do tronu Wirtembergii, Fryderyka von Württemberg
• Ulryka (ur. i zm. 1880)
• córkę, zmarła przy porodzie (1882)

8 kwietnia 1886 ożenił się ponownie z urodzoną w pałacu Ratibořice Charlottą zu Schaumburg-Lippe (1864–1946), z którą pomimo długoletniego małżeństwa nie miał potomstwa.

Panowanie

Służył w armii pruskiej w Poczdamie. Po śmierci wuja Karola Wirtemberskiego w 1891 roku został królem Wirtembergii. W 1903 roku otrzymał w spadku po księciu Mikołaju Wirtemberskim majątek w Pokoju.

W czasie I wojny światowej był marszałkiem. Abdykował jako ostatni z władców niemieckich 30 listopada 1918 roku. Zamieszkał w swoim pałacu i samotnie spacerował po Stuttgarcie. Uważany za dobrego i łagodnego władcę, szanującego konstytucję, był popularny wśród poddanych. Skoro jednak w 1918 odmówili oni poparcia monarchii, Wilhelm II stał się zgorzkniały i do końca życia miał żal do swoich poddanych za opowiedzenie się za republiką. Był bardzo szanowany przez mieszkańców miasta. Pochowany został na cmentarzu w Ludwigsburgu.

Brak męskiego potomstwa króla stanowił poważny konstytucyjny problem. Po bezpotomnej śmierci kuzyna księcia Mikołaja, następcą tronu został reprezentant katolickiej linii domu wirtemberskiego, książę Albrecht Wirtemberski. Stanowiło to problem, gdyż zgodnie z konstytucją królestwa, król był jednocześnie głową państwowego kościoła luterańskiego w Wirtembergii. Sprawa została nierozwiązana aż do 1918 roku; lecz abdykacja Wilhelma II i zniesienie monarchii rozwiązały ten problem.

Po jego śmierci głową rodziny został Albrecht Wirtemberski – praprawnuk księcia Fryderyka Eugeniusza Wirtemberskiego.

Wilhelm II był uważany za ulubionego i bliskiego ludowi króla. Do dziś opowiada się historię jak mieszkańcy Stuttgartu swojego monarchę witali na spacerze z psami słowami: "Szczęść Boże, Królu" i jak król odwzajemniał to pozdrowienie zdejmując kapelusz i obdarowując dzieci cukierkami.