Zbigniew Pronaszko (ur. 27 maja 1885 w Derebczynie k. Jampola na Podolu, zm. 8 lutego 1958 w Krakowie) – polski malarz, rzeźbiarz, scenograf, współtwórca teatru awangardowego Cricot.

Studiował na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. W 1917 wspólnie z bratem Andrzejem Pronaszko i Tytusem Czyżewskim założył grupę artystyczną Ekspresjoniści Polscy (później przemianowana na Formistów). W latach 1919–1920 pracował dla warszawskiego teatru Reduta jako scenograf, zaś w 1925–1926 dla teatru im. Bogusławskiego. Brał udział we wszystkich oficjalnych zagranicznych wystawach polskiej sztuki. Od roku 1945 profesor krakowskiego ASP.

Jego twórczość malarska związana jest z formizmem i koloryzmem. W 1953 otrzymał nagrodę państwową II stopnia. W 1954, w 10 rocznicę Polski Ludowej został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski. W 1949 Prezydent RP Bolesław Bierut nadał mu Order Sztandaru Pracy II klasy.