Zdzisław Goliński (ur. 27 grudnia 1908 w Urzędowie, zm. 6 lipca 1963 w Częstochowie) – polski biskup rzymskokatolicki, biskup pomocniczy lubelski w latach 1947–1951, biskup diecezjalny częstochowski w latach 1951–1963.

Świadectwo dojrzałości uzyskał w 1926 w Zamościu. Studiował w Lublinie i Rzymie. Święcenia kapłańskie przyjął 28 czerwca 1931 w katedrze lubelskiej z rąk biskupa lubelskiego Mariana Fulmana.

Pracował w Gimnazjum Biskupim w Lublinie, następnie wykładał na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Po zajęciu Lublina przez Niemców został aresztowany w ramach tzw. Sonderaktion Lublin, do 1940 był więziony na zamku w Lublinie. Po uwolnieniu był prokuratorem w seminarium duchownym i duszpasterzem. Od 28 marca 1943 pełnił funkcję kanonika gremialnego kapituły lubelskiej, a od 1947 biskupa koadiutora diecezji lubelskiej jako biskup pomocniczy Stefana Wyszyńskiego. Sakrę biskupią otrzymał w katedrze w Lublinie z rąk biskupa lubelskiego Stefana Wyszyńskiego przy udziale biskupów Stanisława Czajki i Michała Klepacza. Jako dewizę biskupiej posługi przyjął słowa „Crux victoria” (Krzyż zwycięży).

19 maja 1951 został nominowany biskupem diecezjalnym diecezji częstochowskiej. Ingres do katedry św. Rodziny odbył 17 czerwca 1951. Przeprowadził 335 wizytacji kanonicznych, wyświęcił na kapłanów ok. 280 kleryków, erygował 51 parafii, utworzył dwa nowe dekanaty: częstochowski i sosnowiecki. Corocznie prowadził z częstochowskiej katedry na Jasną Górę pielgrzymkę kapłanów diecezji. Prowadził prace nad wyposażeniem katedry. Dzięki jego staraniom papież Jan XXIII nadał jej tytuł bazyliki mniejszej. Podczas tzw. wysiedlenia biskupów katowickich 30 października 1955 konsekrował katedrę Chrystusa Króla w Katowicach.

Zmarł nagle na wylew krwi do mózgu. Został pochowany w bazylice katedralnej w Częstochowie.