Zofia z Branickich Potocka (ur. 11 stycznia 1790 w Warszawie - zm. 6 stycznia 1879 w Krzeszowicach) – polska arystokratka, żona Artura Potockiego, którego poślubiła w 1816, filantropka.

Pochodziła z rodu Branickich, była córką Franciszka Ksawerego i Aleksandry, matką Adama Potockiego.

Była miłośniczką sztuki, kolekcjonowała m. in. malarstwo włoskie. Jako filantropka była działaczką Arcybractwa Miłosierdzia i Towarzystwa Dobroczynności. Założyła szpital i schronisko dla biednych w Krzeszowicach i nazwała go imieniem męża Artura Potockiego. Patronowała akcji niesienia pomocy rannym w powstaniu styczniowym. Była inicjatorką przebudowy kaplicy Świętego Leonarda na Wawelu oraz założycielką Biura Ratunkowego dla niesienia pomocy pogorzelcom w krakowskim pałacu pod Baranami.

Została pochowana w Krzeszowicach 9 stycznia 1879.