23 września w rejonie Hrubieszowa przekroczył Bug 8. Korpus Strzelecki Armii Czerwonej. Składał się on z 44. i 81. dywizji strzeleckich. Pomiędzy Strzyżowem a Hrubieszowem batalion rozpoznawczy 81. ds stoczył walkę z polskim pododdziałem, o nieznanej obecnie nazwie.

Nieco później tego samego dnia inny – złożony z resztek rozbitych wcześniej formacji – oddział polski, dowodzony przez mjr. w st. spocz. Witolda Radziulewicza, kierował się na południe, lecz niespodziewanie drogę zastąpiła mu piechota sowiecka. Dowódca zdecydował się przełamać sowiecki kordon szturmem. Początkowo (prowadzona przez policjantów) szarża około 400 polskich kawalerzystów oraz ostrzał z 36 moździerzy 81 mm, będących na uzbrojeniu batalionu chemicznego, spowodował panikę i duże straty w szeregach piechoty nieprzyjaciela.

Sytuację na niekorzyść Polaków odmieniło użycie przez Sowietów ukrytej za wzgórzami – w dolinie Bugu – formacji pancernej, w efekcie czego oddział polski został okrążony i – po krwawej walce – zmuszony do poddania się.

Według relacji kaprala podchorążego Włodzimierza Rzeczyckiego z 14. pułku ułanów po bitwie Sowieci zamordowali 25 polskich jeńców.