Przewrót majowy (zamach majowy, pucz majowy) – zbrojny zamach stanu, dokonany w Polsce przez marszałka Józefa Piłsudskiego w dniach 12–15 maja 1926. Powodami zamachu była pogarszająca się sytuacja polityczna i gospodarcza kraju, zaś bezpośrednią przyczyną – seria kryzysów gabinetowych w latach 1925-1926. Zamach rozpoczął się 12 maja 1926. Po bezowocnej rozmowie Piłsudskiego z prezydentem Stanisławem Wojciechowskim, oddziały wierne marszałkowi zajęły pozycje przy warszawskich mostach. Po ultimatum generała Tadeusza Rozwadowskiego, dowodzącego oddziałami prorządowymi, rozpoczęły się w Warszawie drobne potyczki. 12 i 13 maja Maciej Rataj, marszałek Sejmu, podjął ostatnią próbę negocjacji, która zakończyła się niepowodzeniem. 14 maja Piłsudski przejął kontrolę nad Warszawą. W wyniku walk zginęło 379 osób. Legalny rząd Wincentego Witosa podał się do dymisji, a prezydent Wojciechowski złożył swój urząd. Uprawnienia prezydenta przejął Maciej Rataj, który powołał nowy rząd z Kazimierzem Bartlem na czele, w którym Piłsudski został ministrem spraw wojskowych i generalnym inspektorem Sił Zbrojnych. 31 maja Piłsudski został wybrany prezydentem RP przez Zgromadzenia Narodowe, ale godności nie przyjął, rekomendując na to stanowisko profesora Ignacego Mościckiego. Zamach rozpoczął 13-letnie, autorytarne rządy sanacji, którym kres położył wybuch II wojny światowej.