Zrzucone z pułapu 8000 metrów bomby nie zdołały uszkodzić żadnego z mostów, a część ładunku trafiła w nurt Wisły. Niemniej nalot spowodował spore zniszczenia w obrębie miasta. Bomby spadły m.in. na ruiny Teatru Wielkiego (zbombardowanego przez Niemców w 1939 roku) oraz na domy przy ul. Focha 6 i Krakowskim Przedmieściu 55. Zbombardowano także jeden z hangarów na lotnisku Okęcie oraz stanowiska niemieckiej artylerii przeciwlotniczej na torze wyścigów konnych na Służewcu. Niemieckie straty szacowano niekiedy na ok. 50 ofiar śmiertelnych, lecz zdaniem Krzysztofa Dunina-Wąsowicza pierwsze dwa sowieckie naloty na Warszawę kosztowały Niemców utratę jedynie sześciu zabitych i dwóch rannych. O wiele większe straty – szacowane na kilkadziesiąt ofiar śmiertelnych – poniosła cywilna ludność Warszawy. Krzysztof Dunin-Wąsowicz oceniał, że w wyniku pierwszych nalotów zginęło 42 warszawiaków, a 55 odniosło rany. Na Pradze sowiecka bomba trafiła w wypełniony ludźmi tramwaj, który mijał akurat kościół św. Floriana. Zginęły wówczas 34 osoby, co do dnia dzisiejszego stanowi największą katastrofę w dziejach komunikacji miejskiej w Polsce. Słaba niemiecka artyleria przeciwlotnicza nie sprawiła sowieckim pilotom większych problemów, co nie przeszkodziło jednak goebbelsowskiej propagandzie ogłosić później zestrzelenie 48 samolotów. Z kolei sowiecka propaganda opublikowała znacznie przesadzone doniesienia na temat rezultatów nalotu, w których znalazły się m.in. informacje o rzekomym zniszczeniu w Warszawie wielkich magazynów z paliwem i materiałami pędnymi.