W grudniu 1948 roku zapadła decyzja o rozpoczęciu w Lublinie w przedwojennych zakładach firmy Lilpop, Rau i Loewenstein, produkcji samochodów ciężarowych na licencji radzieckiego modelu GAZ-51. Umowa licencyjna ze stroną radziecką podpisana została 22 lipca 1950 roku. Według początkowych założeń roczna produkcja zakładu miała wynosić około 12 tys. egzemplarzy, jednak pod koniec 1950 roku zwiększono postanowienia produkcyjne do poziomu 25 tys. sztuk rocznie.
Pierwszy egzemplarz tego samochodu zmontowany został 7 listopada 1951 roku z części dostarczonych przez licencjodawcę.

Nadwozie Lublina-51 osadzone zostało na podłużnicowej, nitowanej ramie wykonanej z blachy tłoczonej. W układzie jezdnym zastosowano przednią sztywną oś zawieszoną na półeliptycznych resorach piórowych oraz dwóch hydraulicznych amortyzatorach ramieniowych. Z tyłu zastosowano most napędowy zawieszony na półeliptycznych resorach piórowych, dodatkowo wspartych przez pomocnicze resory piórowe. W pojeździe tym zastosowano przekładnię kierowniczą ze ślimakiem globoidalnym. Do napędu przewidziano importowany, 6-cylindrowy rzędowy silnik benzynowy typu M-51 o pojemności 3480 cm³ i maksymalnej mocy 51,5 kW (70 KM). Jednostka ta zblokowana została z 4-biegowa manualną, niesynchronizowaną skrzynią biegów. Lublin-51 wyposażany był w klasyczną kabinę z wysuniętym silnikiem. Wykonany z drewna szkielet kabiny pokryty został wodoodporną sklejką. Poszycie boczne oraz maska silnika i błotniki wykonane zostały z blachy stalowej, natomiast dach pokryty został dermatoidem.

W trakcie produkcji przeprowadzane były modernizacje, których celem było podniesienie możliwości zaspokojenie przez tę konstrukcję potrzeb użytkowników. Zastosowano nowy typ gaźnika ze sterowanym podciśnieniowo oszczędzaczem, zastąpiono podciśnieniowy system napędu wycieraczek, silnikami elektrycznymi oraz wprowadzono do produkcji kabinę o konstrukcji w pełni metalowej.

Pomimo modernizacji, nie udało się wyeliminować podstawowych wad tego pojazdu, do których należała wynosząca 2,5 t ładowność, zbyt mała jak na samochód ciężarowy i zbyt duża jak na samochód dostawczy oraz wysokie zużycie paliwa. Produkcję zakończono w czerwcu 1959 roku, po wyprodukowaniu 17 479 egzemplarzy.

Na podwoziu modelu FSC Lublin-51 montowano różne wersje zabudów, jak np. skrzynia ładunkowa, nadwozia furgonowe produkowane przez Zakłady Budowy Nadwozi Samochodowych w Nysie, nadwozia kin objazdowych, warsztaty naprawcze oraz nadwozia sanitarne typu N-243, produkowane przez Zakłady Budowy Nadwozi Samochodowych w Jelczu.

Silnik M-51, benzynowy, rzędowy, 6 – cylindrowy, 51,5 kW (70 KM)

Skrzynia biegów 4-biegowa, manualna, niezsynchronizowana

Długość 5525 mm

Szerokość 2200 mm

Wysokość 2130 mm

Rozstaw osi 3310 mm

Masa własna 2710 kg

Poj. zbiornika paliwa 90 l

lLiczba miejsc 2

Ładowność 2500 kg