Zdewastowane zostało praktycznie całe Stare Miasto, przy czym największe szkody w zabudowie odnotowano w okolicach Rynku. Zniszczeniu uległo wiele zabytków, w tym liczne dzieła renesansu i baroku mieszczańskiego.

W późniejszych latach władze nie robiły nic w celu uratowania i zabezpieczenia obiektów, które przetrwały. W 1963 r. Miejska Rada Narodowa w Legnicy wydała rozkaz zrównania średniowiecznego miasta z ziemią, tłumacząc to koniecznością zatarcia burżuazyjnej i niemieckiej przeszłości miasta.

Według emerytowanych pracowników legnickiego ratusza, takie działanie rządzących miastem funkcjonariuszy komunistycznych podyktowane było chęcią przypodobania się władzom centralnym.

Tezą niepotwierdzoną jest, że cegła z burzonych domów transportowana była do Warszawy, gdzie powstawały z niej kolejne budynki. Istnieje jednak logiczna możliwość, że rozbiórkowy materiał budowlany wysyłany był dalej na wschód, pod dyktando Sowietów. Komuniści postanowili, że na miejscu dawnych ulic, wytyczonych w epoce pełnego średniowiecza, powstanie wzorcowa zabudowa miasta socjalistycznego. Plan ten nie został zrealizowany do końca, obok bloków zachowały się niektóre zabytki