Stanisław Dydo ps. „Steinert” (ur. 23 lutego 1922, zm. 27 listopada 1948 we Wrocławiu) – syn kierownika szkoły powszechnej w Brzezówce (dziś powiat ropczycko-sędziszowski), żołnierz AK i WiN, kierownik łączności wewnętrznej Obszaru Południowego WiN. W chwili śmierci w stopniu podporucznika Armii Krajowej.

Aresztowany przez UB, sądzony przez sąd wojskowy razem z Ludwikiem Marszałkiem ps. „Zbroja” i Władysławem Ciskiem (oskarżał prokurator Jan Orliński, wyrok wydał sędzia Zygmunt Bukowiński) i wraz z nimi rozstrzelany na podwórku więzienia przy ul. Kleczkowskiej we Wrocławiu. Tego samego dnia zginął tam także, sądzony w osobno, inny współpracownik (informator) WiN – Jan Klamut.

Jak opisuje Janusz Kurtyka, prezes IPN, we wprowadzeniu do książki Sławomira Cenckiewicza i Piotra Gontarczyka SB a Lech Wałęsa. Przyczynek do biografii, cytowanym w „Rzeczpospolitej” z 18 czerwca 2008, „Dwudziestoczteroletni ppor. Stanisław Dydo „Steinert”, w czasie wojny wyróżniający się żołnierz AK, a potem kierownik łączności wewnętrznej Obszaru Południowego WiN, 21 czerwca 1946 r. został aresztowany w zasadzce urządzonej przez UB w kościele Kapucynów w Krakowie.

Częściowo zdekonspirowany, podczas przesłuchania przyznał się do roli łącznika. Chcąc uprzedzić możliwe postępy śledztwa, zgodził się podpisać zobowiązanie do współpracy agenturalnej z UB.

Jego zadaniem miała być pomoc w ujęciu poszukiwanego intensywnie płk. Franciszka Niepokólczyckiego, prezesa II Zarządu Głównego WiN. Po zwolnieniu Dydo natychmiast zameldował o swej sytuacji przełożonemu Ludwikowi Kubikowi „Stanisławowi”. Polecono mu zerwać kontakty organizacyjne i wysłano do Wrocławia. Od mjr. Łukasza Cieplińskiego „Pługa” otrzymał polecenie przejęcia resztek kontaktów Okręgu Wrocław „Wschód”. Włączył się aktywnie w reorganizację okręgu i tworzenie Obszaru Zachodniego WiN. Należał do najwybitniejszych działaczy konspiracji na tym terenie.

Został ponownie aresztowany przez UB 18 grudnia 1947 r. W śledztwie był okrutnie torturowany. W sierpniu 1948 r. został skazany na karę śmierci. Zastrzelono go 27 listopada 1948 r. we wrocławskim więzieniu przy ul. Kleczkowskiej i pochowano w bezimiennym grobie na Cmentarzu Osobowickim.