Maria Jakubina Komornicka (ur. 25 lipca 1876 w Grabowie nad Pilicą, zm. 8 marca 1949 w Izabelinie) - polska poetka, tłumaczka i krytyczka literacka.

Twórczość

Jej debiutem literackim była publikacja opowiadań w Gazecie Warszawskiej w 1892 roku. W 1894 roku wydała Szkice. Przez 6 miesięcy studiowała na Uniwersytecie w Cambridge. W roku 1895 wydała manifest literacki Forpoczty wraz z Wacławem Nałkowskim i Cezarym Jellentą. Często posługiwała się wierszem wolnym.

• 1900 Baśnie
• 1902 Biesy
• 1914 i nast. Xięga poezji idyllicznej

Przemiana w Piotra Odmieńca Własta

W 1907 w Poznaniu Komornicka spaliła kobiece suknie i uznała się za mężczyznę. Od tej pory była znana jako Piotr Odmieniec Włast, a jej transgenderowa odmienność stała się powodem do skandalu porównywanego z sytuacją Oscara Wilde'a. Po wielu latach pobytu w szpitalach psychiatrycznych, zmarła w zakładzie leczniczym w Izabelinie.

Życie rodzinne

Jej rodzicami byli Augustyn Komornicki i Anna Dunin-Wąsowicz, pradziadkiem Teodor Anzelm Dzwonkowski. W 1889 wraz z matką i pięciorgiem rodzeństwa przyjechała do Warszawy, gdzie pobierała prywatne lekcje u najlepszych nauczycieli (literatury uczył ją prof. Piotr Chmielowski). Wprowadzona na warszawskie salony przez swego kuzyna, Bolesława Lutomskiego, z którym łączyła ją przez pewien czas zażyłość. W 1898 poślubiła poetę Jana Lemańskiego, z którym rozstała się po dwóch latach. Lemański miał poważne problemy psychiczne, próbował strzelić do Komornickiej już w czasie podróży poślubnej, a w jego późniejszej twórczości stale dominuje niechęć do kobiet.