Tadeusz Bejm (ur. 27 kwietnia 1929 w Kuźnicy Starej, zm. 1 maja 1988 w Warszawie) – działacz państwowy i partyjny PRL.

Syn Józefa i Teresy. Uzyskał tytuł magistra ekonomii na Wydziale Morskim Wyższej Szkoły Ekonomicznej w Sopocie.

Od 1952 pracował w PLO jako oficer na statkach handlowych. W 1959 został sekretarzem Komitetu Miejskiego PZPR w Gdańsku. W latach 1963–1969 pełnił funkcję przewodniczącego Prezydium Miejskiej Rady Narodowej w Gdańsku, a następnie w latach 1969–1971 przewodniczącego Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Gdańsku. W 1971 objął stanowisko I sekretarza Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Gdańsku.

W latach 1975–1976 był ministrem administracji, gospodarki terenowej i ochrony środowiska, a w 1976–1977 ministrem komunikacji.

Od 1977 do 1985 piastował funkcję wiceprezesa Najwyższej Izby Kontroli.

Członek PZPR od 1953. W latach 1972–1976 poseł na Sejm PRL VI kadencji. W latach 1971–1981 członek Komitetu Centralnego PZPR. Odznaczony m.in. Orderem Sztandaru Pracy II klasy, Krzyżem Komandorskim i Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.