Barbara Wojtowicz-Natanson (ur. 21 grudnia 1924 w Warszawie, zm. 25 czerwca 2015 tamże) – polska fizyk, od 1953 małżonka prof. Ludwika Natansona.

Córka Władysława Wojtowicza i Janiny z Kłossowskich. Uczęszczała do gimnazjum i liceum im. Słowackiego w Warszawie, maturę uzyskała 1942 na tajnych kompletach.

Od roku 1940 w Szarych Szeregach, od 1942 w Wydziale Legalizacji i Techniki Wywiadu AK. Aresztowana 7 stycznia 1943 (pod fałszywym nazwiskiem „Krystyna Winnicka”) i po przejściu przez Pawiak, Majdanek, Ravensbrück, Buchenwald wyzwolona w kwietniu 1945 przez armię amerykańską.

1945/1946 studia fizyki na Universitè Catholique de Louvain (Belgia).

1946-1952 studia fizyki na Uniwersytecie Warszawskim, 1951-1964 asystent i starszy asystent w Instytucie Fizyki Doświadczalnej UW. 1969 doktorat na podstawie pracy „Ekscytony w luminescencji i fotoprzewodnictwie selenku kadmu”.

1972-1985 praca w Instytucie Technologii Elektronowej CEMI – badania dotyczące implantacji jonów do półprzewodników. Od 1 kwietnia 1985 na emeryturze.

Funkcje społeczne

• 1952-1956 i 1972-2009 udział w Komitecie Redakcyjnym Postępów Fizyki
• 1962-1964 ławnik Sądu Powiatowego dla M. St. Warszawy
• od 1952 członek Polskiego Towarzystwa Fizycznego
• 1987-1990 członek Rady Środowiskowego Laboratorium Ciężkich Jonów UW.

Publikacje

• 19 prac oryginalnych
• 6 artykułów przeglądowych i opracowań
• 25 przekładów (5 książek i 20 artykułów)