Kazimierz Lubomirski (ur. 16 lipca 1869 w Przeworsku - zm. 15 grudnia 1930 w Krakowie) – polski książę, dyplomata i działacz sportowy, pierwszy poseł RP w Waszyngtonie (1919–1922), w latach 1921–1929 prezes Polskiego Komitetu Olimpijskiego. Członek MKOl od 1923.

Był synem Jerzego Henryka i Cecylii z Zamoyskich, bratem Andrzeja. W 1888 zdał maturę w III Państwowym Gimnazjum im Jana III Sobieskiego w Krakowie a następnie studiował prawo na UJ. W latach 1901-1913 był posłem do Sejmu Krajowego Galicji VIII i IX kadencji reprezentując IV kurię okręg myślenicki. W sejmie pracował w komisjach szkolnej, kolejowej (projekt budowy linii kolejowej do Chabówki) i reform agrarnych. Związany z krakowskimi konserwatystami od 1913 należał do Stronnictwa Prawicy Narodowej w 1918 w Paryżu wraz z bratem Andrzejem zabiegał o pomoc dla oblężonego Lwowa i powrót Armii gen. Hallera do kraju. Jako poseł Polski w Waszyngtonie od 1 września 1919 prowadził rozmowy w sprawie pożyczki amerykańskiej dla Polski. Po zakończeniu misji 31 października 1922 wycofał się za służby dyplomatycznej poświęcając działalności na rzecz ziemiańskich organizacji rolniczych. W latach 1924 - 1930 z przerwą w 1926 był prezesem Rady Naczelnej Organizacji Ziemiańskich. Od 1923 był także delegatem polskim do MKOl. Odznaczony Komandorią Orderu Polonia Restituta, komandoria francuskiej Legii Honorowej. W 1902 ożenił się z Teresą Marią Wodzicką (1883-1948) był ojcem czworga dzieci: Henryka (1905-1986), Cecylii (1907-2001), Sebastiana (ur. 1908) oraz Andrzeja (1911-2003). Pochowany został w kaplicy rodzinnej św. Róży Limańskiej w Kościele OO Dominikanów w Krakowie.