Adam Tadeusz Wieniawski (ur. 27 listopada 1879 w Warszawie, zm. 21 kwietnia 1950 w Bydgoszczy) – polski pedagog muzyczny i kompozytor. Był jednym z inicjatorów Międzynarodowego Konkursu Skrzypcowego im. Henryka Wieniawskiego. Przewodniczył obradom Jury Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Fryderyka Chopina w latach 1932 i 1937.

Bratanek Henryka Wieniawskiego, Juliana Wieniawskiego oraz Józefa Wieniawskiego.

Studiował w Warszawie kompozycję u Henryka Melcera Szczawińskiego i fortepian u Zygmunta Noskowskiego, a następnie w Berlinie u Woldemara Bargiela i w Paryżu u Vincenta d’Indy, Gabriela Fauré i André Gedalge’a.

Podczas I wojny światowej służył w szeregach armii francuskiej. W roku 1918 powrócił do Warszawy, gdzie wykładał w Konserwatorium Warszawskim, a w roku 1928 został jego dyrektorem. W tym samym roku został prezesem Warszawskiego Towarzystwa Muzycznego im. Stanisława Moniuszki. W roku 1932 został prezesem Związku Kompozytorów Polskich.

Adam Tadeusz Wieniawski komponował opery, balety, utwory symfoniczne, kameralne, fortepianowe, opracowywał popularne pieśni.

Utwory

Opery

• Megaië (1910, Warszawa, 28 grudnia 1912)
• Zofka, opera komiczna (1923)
• Wyzwolony (Warszawa, 5 lipca 1928)
• Król Kochanek komedia muzyczna (Warszawa, 19 marca 1931)

Balety

• Lalita (1922)
• Aktea w Jerozolimie (Warszawa, 4 czerwca 1927)

Utwory symfoniczne

• Bajeczki, sinfonietta
• Concertino na fortepian i orkiestrę

Muzyka do filmów

• Straszny dwór (1936) reż. Leonard Buczkowski.