Antoni Osuchowski (ur. 13 czerwca 1849 w Paryżu, zm. 9 stycznia 1928 w Warszawie) – polski prawnik, publicysta, polski działacz narodowy na Śląsku, Warmii i Mazurach.

Jego ojciec, Hieronim, wyemigrował do Francji po powstaniu listopadowym.

Antoni Osuchowski ukończył szkołę podstawową w Paryżu, ale średnią (II Gimnazjum) już w Warszawie. Po maturze od 1866 roku studiował na Wydziale Prawa i Administracji Szkoły Głównej Warszawskiej, przekształconej w 1870 roku na Cesarski Uniwersytet Warszawski. Praktykę prawniczą odbywał jako patron trybunału cywilnego, a w 1876 roku został adwokatem przysięgłym przy Sądzie Okręgowym w Warszawie.

Potem zrezygnował z adwokatury, a jego głównym celem stało się zbieranie funduszy na potrzeby oświatowe i kulturalne dla Polaków w innych krajach. W listopadzie 1918 r. z jego inicjatywy i pod jego przewodnictwem powstał Warszawski Komitet Obrony Lwowa, który oprócz niesienia pomocy materialnej, wydawanymi odezwami nawoływał do zorganizowania odsieczy Lwowa. Był organizatorem pomocy materialnej dla Macierzy Szkolnej Księstwa Cieszyńskiego i prasy polskiej na Śląsku, Warmii i Mazurach, a w 1921 dla polskich działaczy plebiscytowych. Był współtwórcą i prezesem ZG Macierzy Szkolnej w Warszawie. Założył też Towarzystwo Opieki Kulturalnej nad Polakami za Granicą im. A. Mickiewicza.

W 1917 roku otrzymał Nagrodę Fundacji Erazma i Anny Jerzmanowskich dla najwybitniejszych polskich naukowców, twórców kultury i działaczy humanitarnych – laureaci byli wybierani przez Polską Akademię Umiejętności.

W 1921 odznaczony Orderem Orła Białego. W latach 1921-1928 był podskarbim tego orderu.[1] Jest pochowany na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.

Jest patronem I Liceum Ogólnokształcącego w Cieszynie, jego imieniem nazwana jest jedna z ulic w Bielsku-Białej.