Jan Bonawentura Romocki herbu Prawdzic, ps. Bonawentura (ur. 17 kwietnia 1925 w Warszawie - zm. 18 sierpnia 1944 tamże) - podporucznik Armii Krajowej, podharcmistrz, poeta.

Był synem Pawła i Jadwigi z Niklewiczów, młodszym bratem Andrzeja. Uczył się w gimnazjum i Liceum Tow. Ziemi Mazowieckiej, które ukończył na tajnych kompletach, uzyskując w 1943 maturę. Był członkiem 21. Warszawskiej Drużyny Harcerskiej, działającej przy tej szkole.

W konspiracji

Pracę konspiracyjną rozpoczął w 1941 w organizacji młodzieżowo-wychowawczej "Przyszłość" ("Pet"), w grupie mokotowskiej. Od jesieni 1941, gdy "Pet" włączył się w prace organizacji "Wawer", Romocki brał udział w akcjach małego sabotażu. Pod koniec 1942 r. Po włączeniu "Pet"-u do Szarych Szeregów, został członkiem drużyny "Sad 400" hufca Południe warszawskich Grup Szturmowych, Podporządkowanych Kierownictwu Dywersji Komendy Głównej Armii Krajowej i przeszedł szkolenie dywersyjne i wojskowe. W sierpniu 1943 uczestniczył w wystawieniu do akcji odbicia więźniów pod Jaktorowem. W lecie 1943 przeszedł do drużyny "Sad 300", a po utworzeniu 1 IX 1943 batalionu "Zośka" został mianowany dowódcą 4 drużyny w plutonie "Alek" kompanii "Rudy". Na początku 1944 przeszedł do plutonu "Sad" tejże kompanii, mianowany dowódcą 1 drużyny. W kwietniu 1944 uczestniczył w trzydniowych ćwiczeniach w terenie, które odbyły się na zakończenie kursu Szkoły Podchorążych "Agrykola", której Romocki był elewem od września 1943.

Z lat 1940-43 pochodzi twórczość poetycka Bonawentury. Z kilkunastu zachowanych wierszy najbardziej znane są: zwracająca uwagę głęboko przeżywaną problematyką chrześcijańską Modlitwa (zwana też Modlitwą Bonawentury) z czerwca 1942, Groźba ze stycznia 1943, Gdy zabraknie łez. Ogłosił je Aleksander Kamiński w książce "Zośka i Parasol".

W dniach 4/5 IV 1944 Bonawentura uczestniczył w akcji wysadzenia mostu kolejowego na rzece Wisłok koło wsi Tryńcza. Szkołę Podchorążych Rezerwy ukończył w maju 1944 z 17 lokatą i rozkazem z 25 V 1944 otrzymał stopień plutonowego podchorążego.

W powstaniu warszawskim

Dnia 1 sierpnia 1944 został mianowany podharcmistrzem i uczestniczył w powstaniu warszawskim; odznaczył się w walkach na Woli. Za poprowadzenie do natarcia w dniu 4 sierpnia 1944 odznaczony Krzyżem Walecznych. W natarciu tym był ranny. Rozkazem Dowódcy AK z 21 sierpnia 1944 został Bonawenturze nadany Order Virtuti Militari V kl. "za wyjątkową odwagę osobistą wykazaną w walkach i za bohaterskie, pełne poświęcenia prowadzenie natarcia na nieprzyjaciela w rejonie Powązek".

W natarciu na Stawki w dniu 12 sierpnia został powtórnie ranny, tym razem bardzo ciężko. Na wniosek Jana Mazurkiewicza (dowódcy zgrupowania "Radosław") z dnia 14 sierpnia 1944 został mu nadany w sierpniu 1944 stopień podporucznika. Zginął 18 sierpnia 1944 od bomby lotniczej, w szpitalu na ul. Miodowej 23. Pochowano go na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie w kwaterze batalionu "Zośka".

Odznaczenia

• Krzyżem Walecznych - 4 sierpnia 1944
• Srebrny Krzyż Orderu Virtuti Militari V kl. - 21 sierpnia 1944. Order został zweryfikowany pozytywnie uchwałą Kapituły Orderu Wojennego Virtuti Militari z dnia 13 października 2011[1].
• Krzyż Armii Krajowej - 16 lipca 1985.

Poezja

Wiersz autorstwa Jana Romockiego pod tytułem "Groźba" wykorzystał zespół Lao Che na singlu "Czerniaków" z 2005 roku oraz na koncertowym DVD wydanym w 2006.

Upamiętnienie

Jan Romocki jest patronem:

• 45. Krakowskiej Drużyny Harcerzy TRAMPY
• 8. Szczecińskiej Drużyny Harcerzy "Płomień" (wraz z bratem Andrzejem)
• 5 Drużyny Harcerskiej "Ad Astra" w Trzebini (wraz z bratem Andrzejem)

Na podstawie wspomnień matki powstał paradokumentalny film o Andrzeju i Janie Romockich pt. Warszawska Niobe.