Józef Gieysztor (1865 - 1958) – polski ekonomista i przyrodnik, profesor Wyższej Szkoły Handlowej w Warszawie i docent Politechniki Warszawskiej. 

Józef Gieysztor był synem Emila i Jadwigi z domu Szukszty. 1 czerwca 1891 roku ożenił się z Marią Rudzką (1868–1935) Mieli czworo dzieci: Władysława (1892–1960), Jadwigę, późniejszą Pawłowicz (1893–1957), Karola (1895–1911) i Mariana (1901–1961).

W 1903 roku  na polecenie Zarządu Towarzystwa Kolei Wschodniochińskiej przybył do Mandżurii, podejmując badania nad znaczeniem ekonomicznym tej krainy oraz wschodniej Mongolii /Edward Kajdański: Chiny. Leksykon. Warszawa: Książka i Wiedza, 2005, s. 74/.

W 1904 roku ukazało się w Warszawie na łamach pisma Naokoło Świata sprawozdanie Gieysztora pt. Na Dalekim Wschodzie, będące pierwszą polską relacją dotyczącą Harbina. Rok później w Petersburgu ukazał się raport Gieysztora w języku rosyjskim Badania ekonomiczne obszarów kolei Wschodnio-Chińskiej /Edward Kajdański: „Długi cień wielkiego muru. Jak Polacy odkrywali Chiny”. Warszawa: Oficyna Naukowa, 2005, s. 243/.

W 1913 i 1916 roku z polecenia Zarządu Kolei Wschodniochińskiej odbył dwie podróże do Japonii, Korei i Chin, celem zawarcia z rządami tych krajów umów o bezpośrednim połączeniu z kolejami Wschodniochińską i Transsyberyjską[1]. W roku 1931 w Warszawie nakładem Komitetu Wydawniczego Podręczników Akademickich ukazała się praca Gieysztora „Eksploatacja handlowa kolei żelaznych”

Został pochowany na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 72, rząd 3, miejsce 5

opracowala Elzbieta Gieysztor