Konstanty Brandel (ur. 10 kwietnia 1880 w Warszawie, zm. 7 grudnia 1970 w Paryżu) – polski malarz i grafik.

W roku 1900 ukończył naukę w warszawskim VIII Liceum Ogólnokształcącego im. Władysława IV. W latach 1900-1903 studiował malarstwo w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych pod kierunkiem Leona Wyczółkowskiego, Józefa Unierzyskiego i Józefa Mehoffera. Naukę kontynuował we Włoszech, a od 1907 we Francji, gdzie pozostał do końca życia (zachowując jednak polskie obywatelstwo).

Od 1920 był członkiem Société Nationale des Beaux-Arts, od 1929 należał do Société du Salon d'Automne. W 1933 wstąpił do Związku Zawodowego Polskich Artystów Plastyków w Krakowie a od 1956 do Związku Artystów Polskich we Francji. W 1939 został honorowym prezesem Związku Polskich Artystów Grafików.

Swoje prace podpisywał "Konstanty Brandel z Warszawy". Był twórcą wielu cyklów obrazów i grafik, m.in. Katedry, Pogrzeb własny, Mnich, Śmierć Apollina, Witraże, Zjazd syren na Wiśle. Miał za życia około 170 indywidualnych wystaw.

Archiwum Konstantego Brandla znajduje się po części w Bibliotece Polskiej w Paryżu i w Archiwum Emigracji w Toruniu. W Toruniu znajduje się też największy zbiór prac graficznych, malarskich i rysunków Brandla.