Loda Halama, właśc. Leokadia Halama (ur. 20 lipca 1911 w Czerwińsku nad Wisłą, zm. 13 lipca 1996 w Warszawie) – polska tancerka, aktorka, choreograf, primabalerina Teatru Wielkiego w Warszawie; siostra Zizi i Alicji.

Była córką tancerki Marty Cegielskiej i muzyka Stanisława Halamy. Urodziła się w trakcie tournée rodziców.

Początkiem jej kariery były od 1927 występy wraz z matką i trzema siostrami w rodzinnym zespole Siostry Halama. Występowały głównie w warszawskich teatrach rewiowych takich jak Morskie Oko. Śpiewała również piosenki.

Od 1929 była tancerką w balecie klasycznym, a w latach 1934–1936 była primabaleriną Teatru Wielkiego w Warszawie.

Jej światowa kariera rozpoczęła się w Paryżu, gdzie zarekomendował ją Ignacy Jan Paderewski. Występowała także w Stanach Zjednoczonych i Japonii.

W czasie wojny prowadziła działalność konspiracyjną. W 1943 wyjechała do Szwajcarii, a potem Wielkiej Brytanii, później mieszkała i pracowała w Los Angeles. Do Polski wróciła na stałe w 1985, choć mieszkała na zmianę w Warszawie i Londynie.

W 1984 wydała wspomnienia pod tytułem Moje nogi i ja.

W 1996 w uznaniu zasług dla Warszawy uhonorowana została Nagrodą Miasta Stołecznego Warszawy.

Życie prywatne

Miała pięciu mężów. Pierwszym był hrabia Andrzej Dembiński, z którym wzięła ślub w 1929, gdy miała 18 lat. Małżeństwo zakończyło się rozwodem w 1931. Jej drugim mężem był George Golembiowski, z którym pobrała się w 1939. George był wielką miłością Lody. Miała z nim syna. Po czterech latach małżeństwa zginął tragicznie w wyniku postrzelenia. Kolejne dwa małżeństwa były zawierane jako fikcyjne w celu uzyskania przez Halamę dokumentów uprawniających ją do stałego pobytu kolejno w Wielkiej Brytanii i w Hollywood. Za ostatniego, piątego męża wyszła w 1957, a rozwiodła się z nim w 1961.

Loda Halama spoczywa na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.