Pantaleon Szyndler (ur. 26 lipca 1846 w Lipiach, zm. 31 stycznia 1905 w Warszawie) - polski malarz, przedstawiciel malarstwa akademickiego. Tworzył akty, obrazy o tematyce religijnej, rodzajowej i orientalnej. Nawiązywał także do motywów z dramatów Szekspira i polskiej poezji romantycznej.

Kształcił się w warszawskiej Klasie Rysunkowej pod kierunkiem Rafała Hadziewicza. Dzięki stypednium Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych kontynuował studia za granicą. W latach 1870-1873 studiował w Akademii w Monachium u Alexandra Strähubera, później w Akademii Św. Łukasza w Rzymie u Luigi Cohetti'ego, a w latach 1874-1875 w Paryżu (École des Beaux-Arts) był uczniem Alexandra Cabanela.

Po powrocie do Polski osiadł w Warszawie (1885-1894). Następnie mieszkał w Częstochowie, gdzie pracował na Jasnej Górze i prowadził własną szkołę malarską.

Jego obraz Ewa otrzymał honorową wzmiankę na Wystawie Powszechnej w Paryżu w 1889. W Warszawie wzbudził kontrowersje: z jednej strony chwalono artystę za głębokie poczucie prawdziwego idealizmu (Kłosy, 1890), z drugiej strony zauważano współczesne, buduarowe przedstawienie postaci Ewy, której nogi i stopy są za małe nawet na tak wydelikaconą istotę, która wcale nie przypomina naszej pra-matki (Biesiada Literacka). W późniejszej ocenie pisma Kraj (1905) obraz dla zbytniej śmiałości swej wywołał w swoim czasie burzę w szklance wody.

Podróżował na Krym i Podole w 1885. W 1902 powrócił do Warszawy. Pochowany na Powązkach.

• Dziewczyna w kąpieli (1885)
• Ewa (1889)
• Odaliska
• Dramat w seraju
• portret Norwida (1882)
• Niewolnica (1887)
• Huryska
• Ofelia na grobie ojca (1882)